豐碩 發表於 2013-3-6 22:34:07

【漢語大詞典●崑崙】

<P align=center>【漢語大詞典●崑崙】<p><br>
亦作“崐侖2”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
1.古代亦寫作“昆侖”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>昆侖山。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>在新疆西藏之間,西接帕米爾高原,東延入靑海境內。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>勢極高峻,多雪峰、冰川。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>最高峰達七七一九米。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>古代神話傳說,昆侖山上有瑤池、閬苑、增城、縣圃等仙境。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『莊子·天地』:“黃帝遊乎赤水之北,登乎崑崙之丘。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『楚辭·離騷』:“邅吾道夫崑崙兮,路修遠以周流。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐韓愈『雜詩』之三:“崑崙高萬里,歲盡道苦邅。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋張元幹『賀新郞·送胡邦衡待制』詞:“底事崑崙傾砥柱,九地黃流亂注?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.古代西方國名。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『書·禹貢』:“織皮,崐崘、析支、渠、搜,西戎即敘。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>孔傳:“織皮,毛布。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>有此四國,在荒服之外,流沙之內。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>一說此指昆侖山。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>孔穎達疏引鄭玄曰:“衣皮之民,居此崑崙、析支、渠搜三山之野者,皆西戎也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.古代泛指中印半島南部及南洋諸島各國或其國人。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>北魏酈道元『水經注·溫水』:“闇中大戰,謙之手射陽邁柁工,船敗縱橫,崑崙單舸接得陽邁。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐張籍『昆侖兒』詩:“崑崙家住海中洲,蠻客將來漢地遊。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『舊唐書·南蠻傳·林邑』:“自林邑以南,皆卷髮黑身,通號爲崑崙。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
4.“崑崙奴”的省稱。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐王維『賀神兵助取石堡城表』:“龕中有尊像一,左右眞人六,幷師子、崑崙各二。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
5.泛指奴仆。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸蒲松齡『聊齋志異·余德』:“向暮,有兩崑崙捉馬挑燈,迎導以去。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“崑崙奴”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
6.特指昆侖奴磨勒。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>明王錂『春蕪記·說劍』:“你看他乘雲駕霧憑虛走,早把那崑崙秘術來傳受。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸顧彩『髯樵傳』:“女泣如雨,訴失身狀,願公爲崑崙。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“崑崙奴”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
7.古代稱皮膚黑色的人。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『晉書·后妃傳下·孝武文李太后傳』:“時后爲宮人,在織坊中,形長而色黑,宮人皆謂之崐崘。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『舊五代史·慕容彦超傳』:“嘗冒姓閻氏,體黑麻面,故謂之閻崑崙。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
8.指玉制酒器。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐李商隱『魏侯第東北樓堂書所見成篇』:“鎖香金屈戌,帶酒玉崑崙。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
9.酒名。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>“崑崙觴”的省稱。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐陸龜蒙『奉和襲美贈魏處士五貺詩·訶陵樽』:“外堪欺玳瑁,中可酌崑崙。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>原注:“酒名。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“崑崙觴”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
10.道教語。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>指頭腦。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『雲笈七籤』卷十二引『太上黃庭外景經』:“子欲不死修崑崙。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『雲笈七籤』卷十七:“眼爲日月,髮爲星辰,眉爲華蓋,頭爲崑崙。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
11.臍之別名。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『黃庭內景經·治生』“兼行形中八景神”梁丘子注引『玉緯經』:“臍中爲太一君,主人之命也,一名中極,一名太淵,一名崑崙,一名特樞。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>

頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●崑崙】