【漢語大詞典●幢主】
<P align=center>【漢語大詞典●幢主】<p><br>1.南北朝及隋的武官。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>負責宿衛或統兵。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>始於劉宋末年。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>官品代有不同,北周爲七品,北齊及隋爲從九品。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>『宋書·竟陵王誕傳』:“誕幢主公孫安期率兵隊出降。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>『梁書·陳伯之傳』:“郢城平,高祖得伯之幢主蘇隆之。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>『舊唐書·音樂志四』:“魏推幢主,周贈司空。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>參閱『通典·職官二十』、王仲犖『北周六典』卷十。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
2.出資建立經幢的人。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>『金石萃編·唐二六·康玢書經幢』:“幢主臻妻馮翊雷氏、臻兄秀同、弟秀成。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
頁:
[1]