豐碩 發表於 2013-3-3 00:20:16

【漢語大詞典●師資】

<P align=center>【漢語大詞典●師資】<p><br>
1.『老子』:“善人者,不善人之師也;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
不善人者,善人之資也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>后因以“師資”指教師。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『穀梁傳·僖公三十二年』“晉侯重耳卒”晉范寧注:“此蓋『春秋』之本旨,師資辯說日用之常義。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>楊士勳疏:“師者教人以不及,故謂師資也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『陳書·周弘正傳』:“太子以弘正朝廷舊臣,德望素重,於是降情屈禮,橫經請益,有師資之敬焉。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐元稹『論教本書』:“兵興以來,茲弊尤甚,師資保傅之官,非疾廢眊瞶不任事者爲之,即休戎罷帥不知書者處之。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋范仲淹『代人奏乞王洙充南京講書狀』:“右臣聞三代盛王,教治天下,必先崇學校,立師資,聚群材。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.今指能當教師的人材。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>如:培養師資、師資不足。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.猶師生;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
師徒。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『後漢書·廉范傳』:“范叩頭曰:‘臣無狀愚戇,以爲漢等皆已伏誅,不勝師資之情,罪當萬坐。’”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>南朝宋劉義慶『世說新語·言語』:“昔先君仲尼,與君先人伯陽有師資之尊,是僕與君奕世爲通好也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『舊唐書·方伎傳·孫思邈』:“當時知名之士宋令文、孟詵、盧照隣等,執師資之禮以事焉。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
4.謂從師;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
效法。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『魏書·樂志』:“且燧人不師資而習火,延壽不束脩以變律。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐張彦遠『曆代名畫記·敘師資傳授南北時代』:“若不知師資傳授,則未可議乎畫。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>孫中山『中國民主革命之重要』:“然而日本之文明,非其所固有者,前則取之於中國,后則師資於泰西。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
5.培育;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
教導。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐黃滔『祭錢塘秦國太夫人』:“顔氏子則提育聖人,曹大家則師資諸女。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>

頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●師資】