【漢語大詞典●師保】
<P align=center>【漢語大詞典●師保】<p><br>1.古時任輔弼帝王和教導王室子弟的官,有師有保,統稱“師保”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>『易·繫辭下』:“無有師保,如臨父母。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>『書·太甲中』:“既往背師保之訓,弗克於厥初,尙賴匡救之德,圖惟厥終。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>『宋史·彭龜年傳論』:“彭龜年、黃裳、羅點以靑宮師保之舊,盡言無隱。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
2.泛指老師。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>淸蒲松齡『聊齋志異·鳳仙』:“自此驗之:每有事荒廢,則其容戚;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
數日攻苦,則其容笑。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>於是朝夕懸之,如對師保。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>淸龔自珍『抱小』:“小學者,子弟之學。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>學之以侍父兄師保之側,以待父兄師保之顧問者也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
3.猶教養。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>『書·君陳』:“昔周公師保萬民,民懷其德。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>『左傳·襄公十四年』:“昔伯舅大公,右我先王,股肱周室,師保萬民。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
頁:
[1]