豐碩 發表於 2013-3-2 22:54:23

【漢語大詞典●希微】

<P align=center>【漢語大詞典●希微】<p><br>
1.『老子』:“聽之不聞名曰希,搏之不得名曰微。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>河上公注:“無聲曰希,無形曰微。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>后因以“希微”指空寂玄妙或虛無微茫。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>晉陸云『榮啟期贊』:“泝懷玄妙之門,求意希微之域。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>晉葛洪『抱朴子·暢玄』:“徘徊茫昧,翺翔希微。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>前蜀杜光庭『胡常侍修黃籙齋詞』:“臣聞妙本希微,至眞虛寂,運神功而化育,陶品物以生成。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸王夫之『張子正蒙注·太和』:“虛空者,氣之量。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>氣彌淪無涯而希微不形,則人見虛空而不見氣。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.指名聲和形跡。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『南史·隱逸傳序』:“若道義內足,希微兩亡,藏景窮巖,蔽名愚谷,解桎梏於仁義,示形神於天壤,則名教之外別有風猷。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.微明;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
隱約不明。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『晉書·隱逸傳·陶潛』:“問征夫以前路,恨晨光之希微。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>按,希,『文選·陶潛<歸去來辭>』作“熹”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋蘇軾『歐陽少師令賦所蓄石屛』詩:“何人遺公石屛風,上有水墨希微蹤。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
4.謂平淡無奇。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋眞德秀『贈蕭長夫序』:“以琴來謁者甚衆,靜而聽之,大抵厭古調之希微,夸新聲之奇變,使人喜欲起舞,悲欲涕零,求其所謂淳古淡泊者,殆不可得。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
5.稀疏微細。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐賈登『奉和聖制喜雨賦』:“其始至也,歷亂希微,霧雜煙霏。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
6.指些微,很少。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸周亮工『祭汀州司李若羲盧公文』:“公邃於理學,義命自安,未嘗有希微怨懟之色。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>

頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●希微】