【漢語大詞典●園丁】
<P align=center>【漢語大詞典●園丁】<p><br>1.專門從事園藝的勞動者。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>宋陸遊『秋晩村舍雜詠』:“園丁種冬菜,隣女賣秋茶。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>元馬臻『西湖春日壯遊即事』詩之十三:“園丁花木巧桮棬,萬紫千紅簇綺筵。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>淸允禧『灌花』詩:“園丁汲井欄,時時自灌漑。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
2.今亦常喩指教育工作者。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>柳仲甫『園丁之歌』:“好花要靠園丁育。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
頁:
[1]