【漢語大詞典●四隅】
<P align=center>【漢語大詞典●四隅】<p><br>1.四角。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>『禮記·檀弓上』:“蟻結於四隅。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>鄭玄注:“畫褚之四角。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>『爾雅·釋宮』“西南隅謂之奧,西北隅謂之屋漏,東北隅謂之宧,東南隅謂之窔”宋邢昺疏:“此別宮中四隅之異名也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
2.四方;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
四周。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>『淮南子·原道訓』:“經營四隅,還返於樞。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>高誘注:“隅,猶方也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>晉潘嶽『爲賈謐作贈陸機』詩:“強秦兼幷,吞滅四隅。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>唐白居易『官舍內新鑿小池』詩:“中底鋪白沙,四隅甃靑石。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
頁:
[1]