豐碩 發表於 2013-2-22 16:00:36

【漢語大詞典●囂囂】

<P align=center>【漢語大詞典●囂囂】<p><br>
亦作“嚻嚻”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
1.喧嘩貌。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『詩·小雅·車攻』:“之子於苗,選徒嚻嚻。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>建旐設旄,搏獸於敖。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>毛傳:“嚻嚻,聲也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>漢桓寬『鹽鐵論·遵道』:“不從,文學以爲非也,衆口囂囂,不可勝聽。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐李翱『幽懷賦』:“衆囂囂而雜處兮,咸嗟老而羞卑。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋葉適『終論六』:“論者方囂囂然以取中原爲希世之事,不知中原雖可得,北方猶未可圖也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>朱自淸『槳聲燈影里的秦淮河』:“囂囂的一陣歌聲人語,仿佛笑我們無伴的孤舟哩。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.多言貌。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋蘇洵『六經論·書論』:“湯之伐桀也,囂囂然數其罪而以告人,如彼有罪,我伐之,宜也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸周亮工『陳章侯繪磨兜堅見寄感其意賦此答之』詩:“他日靑藤山下去,囂囂對爾莫相嗔。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸李漁『閑情偶寄·頤養·行樂』:“乃形則往來僕僕,口則贊歎囂囂。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.自得無欲貌。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『孟子·盡心上』:“人知之,亦囂囂;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
人不知,亦囂囂。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>趙岐注:“囂囂,自得無欲之貌。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>明唐寅『題自畫洞賓卷』詩:“我亦囂囂好遊者,何時得醉嶽陽樓。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
4.虛空貌;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
虛偽貌。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>漢揚雄『法言·君子』:“或曰:‘人有齊生死,同貧富,等貴賤,何如?’</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>曰:‘作此者,其有懼乎?</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG> 信死生齊,貧富同,貴賤等,則吾以聖人爲囂囂。’”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>吳秘注:“若信是言,則吾以聖人六經之旨爲囂囂之虛語。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>

頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●囂囂】