【漢語大詞典●嚚訟】
<P align=center>【漢語大詞典●嚚訟】<p><br>奸詐而好爭訟。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>『書·堯典』:“吁!</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG> 嚚訟,可乎?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>孔傳:“言不忠信爲嚚。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>又好爭訟可乎?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>宋陸遊『夔州勸農文』:“繼自今,不縱掊克,不長嚚訟,不傷爾力,不奪爾時。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>淸顧炎武『生員論上』:“嚚訟逋頑,以病有司者,比比皆是。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
頁:
[1]