豐碩 發表於 2013-2-22 13:41:06

【漢語大詞典●嚮】

<P align=center>【漢語大詞典●嚮】<p><br>
①[xiànɡㄒㄧㄤˋ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『廣韻』許亮切,去漾,曉。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
1.趨向。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『書·多士』:“嚮於時夏。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋司馬光『議貢舉狀』:“如此,則舉人亦稍嚮經術,敦行誼矣。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋梅堯臣『詠懷』詩:“苟合而異嚮,世道當何如?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.引申爲迎合。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『新唐書·王鉷傳』:“<鉷>厚誅斂,嚮天子意,人雖被蠲貸,鉷更奏腳直,轉異貨,百姓間關輸送,乃倍所賦。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.朝向;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
對著。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『孟子·滕文公上』:“<門人>入揖於子貢,相嚮而哭。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『史記·滑稽列傳』:“西門豹簪筆磬折,嚮河立待良久。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋司馬光『項羽誅韓生』:“夫秦據函谷,東嚮以制天下。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸阮元『小滄浪筆談』卷一:“白蓮彌望,靑山嚮人。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
4.引申爲偏愛,倚重。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『新唐書·王播傳』:“時韋處厚當國,以獻替自任,天子嚮之。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
5.方向。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐柳宗元『送從兄偁罷選歸江淮詩序』:“今吾遑遑末路,寡偶希合,進不知嚮,退不知守。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
6.將近,接近。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“嚮明”、“嚮晦”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
7.勸導;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
誘導。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『書·洪範』:“次九曰嚮用五福,威用六極。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>孔傳:“言天所以嚮勸人用五福。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>孔穎達疏:“福者人之所慕,皆嚮望之……言天所以嚮望勸勉人用五福。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>一說“嚮”當爲“饗”,祭祀。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參閱淸孫星衍『尙書今古文注疏』。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
.窗戶。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『荀子·君道』:“便嬖左右者,人主之所以窺遠、收衆之門戶牖嚮也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>北魏酈道元『水經注·渭水』:“其制上圓下方,九宮十二堂,四嚮五室。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
9.從前;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
原來。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『呂氏春秋·察今』:“病變而藥不變,嚮之壽民今爲殤子矣。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐柳宗元『始得西山宴遊記』:“心凝形釋,與萬化冥合。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>然後知吾嚮之未始遊,遊於是乎始。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋蘇軾『諫買浙燈狀』:“右臣嚮蒙召對便殿,親奉德音。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸吳定『王節母傳』:“王生璞,嚮從予遊。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
10.指剛才。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>漢劉向『列女傳·魯秋潔婦』:“<秋胡子>使人喚婦,至,乃嚮采桑者也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『新唐書·高仙芝傳』:“嚮吾方涉,賊擊我,我無類矣。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>今既濟而陣,天以賊賜我也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
11.連詞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>表示假設。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋蔡絛『鐵圍山叢談』卷二:“嚮非城西索水之北有新築堤,初架水之通宮苑者,偶橫阻得且止,微此,一夕灌城,悉爲魚鼈矣。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“嚮使”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
嚮②[xiǎnɡㄒㄧㄤˇ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『廣韻』許兩切,上養,曉。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
1.通“享”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>享有,享受。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『荀子·正名』:“心憂恐則口銜芻豢而不知其味……故嚮萬物之美而不能嗛也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>楊倞注:“嚮讀爲享。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>王先謙集解引王念孫曰:“言憂恐在心,則雖享萬物之美而心不慊。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『韓非子·十過』:“今旦暮將拔之而嚮其利,何乃將有他心?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐柳宗元『晉問』:“彼霸者之爲心也,引大利以自嚮,而摟他人之力以自爲固,而民乃後焉。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.通“饗”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>犒賞,賜賞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『史記·白起王翦列傳』:“王翦曰:‘爲大王將,有功終不得封侯,故及大王之嚮臣,臣亦及時以請園池爲子孫業耳。’”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>南朝宋顏延之『庭誥文』:“道者識之公,情者德之私。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>公通可以使神明加嚮,私塞不能令妻子移心。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.通“饗”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>祭獻。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『漢書·宣帝紀』:“上帝嘉嚮,海內承福。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>顏師古注:“嚮讀曰饗。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
4.通“響”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>回聲;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
聲音。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『莊子·在宥』:“大人之教,若形之於影,聲之於嚮。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐劉肅『大唐新語·舉賢』:“弘智演暢微言,略陳五孝,諸儒問難相繼,酬應如嚮。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『儒林外史』第十四回:“裙上環佩,叮叮噹噹的嚮。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>

頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●嚮】