豐碩 發表於 2013-2-22 01:03:27

【漢語大詞典●嗇】

<P align=center>【漢語大詞典●嗇】<p><br>
①[sèㄙㄜˋ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『廣韻』所力切,入職,生。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
亦作“廧”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>“嗇”的繁體字。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
1.慳吝。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『戰國策·韓策一』:“公仲嗇於財,率曰散施。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸袁枚『新齊諧·蕪湖朱生』:“蕪湖監生朱某,家富而嗇,待奴僕尤苛。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.貪圖;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
貪求。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『左傳·襄公二十六年』:“夫小人之性,釁於勇,嗇於禍。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>杜預注:“嗇,貪也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.愛惜。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『呂氏春秋·先己』:“凡事之本,必先治身,嗇其大寶。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>高誘注:“嗇,愛也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『大戴禮記·公冠』:“使王近於民,遠於年,嗇於時,惠於財。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>孔廣森補注引王肅曰:“嗇,愛也。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>嗇於時,不奪民時也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋蘇軾『與循守周文之』之一:“蒸暑異常,萬萬以時珍嗇。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
4.節省;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
節儉。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『韓非子·解老』:“聖人之用神也靜,靜則少費,少費之謂嗇。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『新唐書·崔衍傳』:“居十年,嗇用度,府庫充衍。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>明張居正『壽襄王殿下序』:“夫神不可以騖用,嗇之則凝;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
福不可以驟享,嗇之則永。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
5.猶少。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐皇甫湜『傷獨孤賦』:“其人,君子也。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>天厚之才而嗇之年。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>明李贄『哭承庵』詩:“君宜壽於吾,胡爲今反嗇?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸龔自珍『送廣西巡撫梁公序』三:“公有恬德,嗇取豊予。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
6.猶歉。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>收成不好。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>郭沫若『中國古代社會硏究』第二篇第一章第二節:“年歲的豊嗇,在原始的時候,只能說是自然的力量。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
7.通“穡”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>收獲谷物。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『儀禮·特牲饋食禮』:“主人出寫嗇於房。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>鄭玄注:“嗇者,農力之成功。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『禮記·郊特牲』:“祭百種,以報嗇也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>孔穎達疏:“種曰稼,斂曰嗇。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
8.通“穡”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>泛指各種農事。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『漢書·成帝紀』:“服田力嗇,乃亦有秋。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐元稹『告畬竹山神文』:“播布不殖,淫厲不息,風雨不式。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>豭麋不比,俾民無得,將他山是嗇。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
9.通“濇”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>阻塞不通。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『史記·扁鵲倉公列傳』:“所以知韓女之病者,診其脈時,切之,腎脈也,嗇而不屬。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>漢劉向『說苑·權謀』:“風霽而乘以大雨,水平地而嗇。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>

頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●嗇】