豐碩 發表於 2013-2-22 00:28:38

【漢語大詞典●喧然】

<P align=center>【漢語大詞典●喧然】<p><br>
1.熱鬧;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
喧嘩。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐杜甫『成都府』詩:“喧然名都會,吹簫間笙簧。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『新五代史·雜傳·朱守殷』:“明宗詔幸汴州,議者喧然。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸葆光子『物妖志·介類·白蛇』:“見此少年與婦同席飲酌,笑語喧然。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.猶喧赫,顯赫。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋晁仲之『以承宴墨贈僧法一』詩:“後來承宴復秀出,喧然父子名相齊。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸田茂遇『孤兒行』:“鳴騶吹角,大吏巡邊,前導到部勢喧然。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>

頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●喧然】