豐碩 發表於 2013-2-21 11:37:14

【漢語大詞典●唯唯】

<P align=center>【漢語大詞典●唯唯】<p><br>
1.恭敬的應答聲。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>戰國楚宋玉『<高唐賦>序』:“王曰:‘試爲寡人賦之。’</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>玉曰:‘唯唯。’”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『漢書·司馬相如傳上』:“齊王曰:‘雖然,略以子之所聞見言之。’</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>僕對曰:‘唯唯。’”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>顏師古注:“唯唯,恭應之辭也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『醒世恒言·蘇小妹三難新郞』:“老泉納於袖中,唯唯而出。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>梁斌『播火記』四七:“劉老萬、劉老士、嚴老松皆拱手唯唯稱是。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.引申爲恭順謹愼之義。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『新唐書·牛仙客傳』:“爲相謹身無它,與時沈浮,唯唯恭願。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.應而不置可否貌。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『戰國策·秦策三』:“秦王跪而請曰:‘先生何以幸教寡人?’</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>范雎曰:‘唯唯。’</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>有間,秦王復請,范雎曰:‘唯唯。’</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>若是者三。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋徐鉉『稽神錄·林昌業』:“忽有一男子,年可三十,髭髯甚長,來詣林,林問何人,但微笑,唯唯不對。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>蘇曼殊『斷鴻零雁記』第十二章:“余聆玉人詞旨,心乃奇駭,唯唯不能作答。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“唯唯否否”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
4.相隨而行貌。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『詩·齊風·敝笱』:“敝笱在梁,其魚唯唯。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>鄭玄箋:“唯唯,行相隨順之貌。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『南史·文學傳·卞彬』:“蝌斗唯唯,群浮闇水。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐李咸用『贈友弟』詩:“誰能終歲搖頳尾,唯唯洋洋向碧濤。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>

頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●唯唯】