豐碩 發表於 2013-2-21 10:58:06

【漢語大詞典●唱】

<P align=center>【漢語大詞典●唱】<p><br>
①[chànɡㄔㄤˋ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『廣韻』尺亮切,去漾,昌。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
亦作“誯”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
1.領唱;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
領奏。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『韓非子·解老』:“竽也者,五聲之長者也,故竽先則鍾瑟皆隨,竽唱則諸樂皆和。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>晉陸機『文賦』:“譬偏絃之獨張,含淸唱而靡應。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“唱和”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.倡導;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
發起。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>后作“倡”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『文子·道原』:“故柔弱者生之幹,堅強者死之徒,先唱者窮之路,後動者達之原。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>晉向秀『難嵇叔夜〈養生論〉』:“神農唱粒食之始,后稷纂播植之業。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋曾鞏『撫州顏魯公祠堂記』:“天寳之際,久不見兵,祿山既反,天下莫不震動。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>公獨以區區平原,遂折其鋒,四方聞之,爭奮而起,唐卒以振者,公爲之唱也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>魯迅『集外集拾遺補編·破惡聲論』:“惟首唱之士,其思慮學術志行,大都博大淵邃,勇猛堅貞,縱迕時人不懼,才士也夫!”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“唱謀”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.歌唱;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
吟詠。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐王勃『秋日登洪府滕王閣餞別序』:“漁舟唱晩,響窮彭蠡之濱;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
雁陣驚寒,聲斷衡陽之浦。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸王士禛『戲書蒲生〈聊齋志異〉卷後』:“料應厭作人間語,愛聽秋墳鬼唱時。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>曹禺『日出』第二幕:“接著又遠遠傳來工人們舉著石硪打地基的聲音,唱‘小海號’的聲音。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
4.謂動物鳴叫。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>晉謝混『遊西池』詩:“悟彼蟋蟀唱,信此勞者歌。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>陸文夫『平原的頌歌』:“秋蟲又在原野里唱起來。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
5.稱道;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
贊揚。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『後漢書·儒林傳上·孔僖』:“齊桓公親揚其先君之惡,以唱管仲,然後群臣得盡其心。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐柳宗元『答貢士元公瑾論仕進書』:“蓋舉知揚善,聖大不非。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>況足下有文行,唱之者有其人矣。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>繼其聲者,吾敢闕焉!”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
6.叫喊,高呼。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『北史·孫脩義傳』:“居(高居)大言不遜,脩義命左右牽曳之,居對大衆呼天唱賊。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『太平廣記』卷二四一引唐無名氏『王氏見聞』:“適有大駕前,鷙獸自路左叢林間躍出,於萬人中攫將一夫而去,其人銜到溪洞間,尙聞唱救命之聲……遲明,有軍人尋之,草上委其餘骸矣。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>明湯顯祖『牡丹亭·魂遊』:“有情人叫不出情人應,爲甚麽不唱出你可人名姓?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
7.特指唱票,唱名。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『人民文學』1981年第8期:“票快唱完時,形勢突然大變。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
8.揚言;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
宣揚。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>北魏楊衒之『洛陽伽藍記·宣忠寺』:“莊帝謀殺爾朱榮,恐事不果,請計於徽,徽曰:‘以生太子爲辭,榮必入朝,因以斃之。’</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>……帝納其謀,遂唱生太子。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐司空圖『唐故太子太師致仕盧公神道碑』:“彼凍餒所迫,未聞肆毒。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>吾因而撫之,冀其返善。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>若首唱其惡,彼畏彰聞,則懷疑蜂潰矣。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『資治通鑑·晉安帝義熙十二年』:“蒙遜爲百姓患,孤豈忘之!</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG> 顧勢力未能除耳。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>卿有必禽之策,當爲孤陳之;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
直唱大言,使孤東討,此與言‘石虎小豎,宜肆諸市朝’者何異?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
9.古代詩體名。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『晉書·隱逸傳·夏統』:“伍子胥諫吳王,言不納用,見戮投海,國人痛其忠烈,爲作『小海唱』。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋嚴羽『滄浪詩話·詩體』:“曰引,曰詠,曰曲,曰篇,曰唱。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>漢曹操有『氣出唱』。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
10.詩文創作。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“絶唱”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
11.曲調;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
唱詞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『老殘遊記』第二回:“他却嫌這鄕下的調兒沒什麽出奇,他就常到戲園裏看戲,所有什麽西皮、二簧、梆子腔等唱,一聽就會。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>如:小唱。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
12.眞是,正是。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>也作暢。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>金董解元『西廂記諸宮調』卷三:“唱呵!</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG> 好風風韻韻,撚撚膩膩,濟濟楚楚。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淩景埏校注;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
“唱呵,猶如說眞箇是啊、眞正啊。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>張相『詩詞曲語辭汇釋』卷二:“暢,猶甚也,好也,眞也,正也……暢亦作唱。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>

頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●唱】