豐碩 發表於 2013-2-21 10:29:13

【漢語大詞典●啞】

<P align=center>【漢語大詞典●啞】<p><br>
①[èㄜˋ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『廣韻』烏格切,入陌,影。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『廣韻』於革切,入麥,影。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
亦作“唖”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>“啞”的繁體字。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
笑聲。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“啞啞”、“啞然”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
啞②[yǎㄧㄚˇ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『廣韻』烏下切,上馬,影。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
亦作“唖”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>亦作“瘂”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>“啞”的繁體字。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
1.由於生理缺陷或疾病而不能說話;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
發音困難,聲音低沉而不圓潤。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『戰國策·趙策一』:“豫讓……又吞炭爲啞,變其音。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>元劉壎『隱居通議·鬼神』:“病啞三日,而後能言。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>明李夢陽『豆莝行』:“旌竿凍折鼙鼓啞,浙軍楚軍袖手坐。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>太平天國洪仁玕『資政新篇』:“其邦之跛盲聾啞鰥寡孤獨,各有書院教習各技。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>孔厥『新兒女英雄續傳』第三章:“電話!</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG> 我嗓子都喊啞了!</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG> 見娘的鬼,哪里打得通!”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.不說話;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
沒有聲音。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“啞酒”、“啞劇”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.指物體發出的聲音沉悶,不響聲。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“啞板”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
4.指舊體詩中聲韻低沉或韻腳多用冷僻字。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋陸遊『老學庵筆記』卷五:“曾每曰:‘公受之詩雖工,恨啞耳。’”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋王應麟『困學紀聞·評詩』:“李虛己初與曾致堯倡酬,致堯謂曰:‘子之詩雖工,而音韻猶啞。’”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“啞韻”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
5.謂色彩暗淡,不明亮。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>明宋應星『天工開物·治銅』:“凡銅經錘之後,色成啞白,受鎈復現黃光。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
6.謂使色彩暗淡,不明亮。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋蘇軾『格物粗談·偶記』:“茨菇乳香能啞銅。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
7.比喩隱晦難明。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“啞謎”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
.蒙騙。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>金董解元『西廂記諸宮調』卷五:“不道是啞你,你喚做是實志。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淩景埏校注:“啞,哄騙。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
啞③[yāㄧㄚ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『廣韻』衣嫁切,去禡,影。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『集韻』於加切,平麻,影。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
亦作“唖”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>“啞”的繁體字。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
1.歎詞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>表示驚歎。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『韓非子·難一』:“師曠曰:‘啞!</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG> 是非君人者之言也!’”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>陳奇猷集釋引舊注:“歎息之聲。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.助詞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>同“呀”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>金董解元『西廂記諸宮調』卷四:“慚愧啞,僧院已聞鴉。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『西遊記』第二一回:“行者道:‘……你放心莫哭,我去啞。’”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.象聲詞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>金董解元『西廂記諸宮調』卷一:“傾心地正說到投機處,聽啞的門開,瞬目覷,見箇女孩兒深深地道萬福。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>

頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●啞】