豐碩 發表於 2013-2-20 19:11:58

【漢語大詞典●咫尺】

<P align=center>【漢語大詞典●咫尺】<p><br>
1.周制八寸爲咫,十寸爲尺。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>謂接近或剛滿一尺。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐柳宗元『石渠記』:“渠之廣,或咫尺,或倍尺。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.形容距離近。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『左傳·僖公九年』:“天威不違顔咫尺。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『淮南子·道應訓』:“終日行不離咫尺,而自以爲遠,豈不悲哉!”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐牟融『寄范使君』詩:“未秋爲別已終秋,咫尺婁江路阻修。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>明都穆『都公譚纂』卷下:“天昏黑,咫尺莫辨。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>冰心『寄小讀者』十五:“她們鄕關咫尺,却因病拋離父母、親愛的人。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.形容地方狹小。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『戰國策·趙策二』:“舜無咫尺之地,以有天下。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐張祜『題王右丞山水障』詩之二:“咫尺江湖盡,尋常鷗鳥飛。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸厲鶚『東城雜記·自餘軒』:“雖達官右族,曾不得咫尺園林,可以遊目而憇足。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
4.形容微小;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
不足道。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『戰國策·秦策五』:“雖有高世之名,無咫尺之功者不賞。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『史記·遊俠列傳序』:“今拘學或抱咫尺之義,久孤於世,豈若卑論儕俗,與世沈浮而取榮名哉!”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸錢謙益『太仆寺制』之十九:“蓋誠奇偉倜儻之人,豈曰匹夫咫尺之行。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
5.形容時間短暫。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋晁補之『芳儀怨』詩:“寧知翻手明朝事,咫尺人生不可期。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>元馬謙齋『沉醉東風·自悟』曲:“人我場慢爭優劣,免使傍人做話說,咫尺韶華去也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『新華文摘』1981年第11期:“他幾次想說出眞情……可是話到舌邊卡住了,咫尺間,他失去了最后的勇氣。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>

頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●咫尺】