豐碩 發表於 2013-2-20 18:58:56

【漢語大詞典●咳】

<P align=center>【漢語大詞典●咳】<p><br>
①[háiㄏㄞˊ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『廣韻』戶來切,平咍,匣。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
1.小兒笑。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『禮記·內則』:“父執子之右手,咳而名之。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>孔穎達疏:“謂以一手執子右手,以一手承子之咳而名之。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.泛指笑貌。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“咳咳”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.通“孩”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>小兒。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『隸釋·淳於長夏承碑』:“咳孤憤泣,忉怛傷摧。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>洪適釋:“碑以‘咳’爲‘孩’。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
4.通“閡”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>阻隔。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『晏子春秋·外篇十四』:“景公問晏子曰:‘天下有極大乎?’</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>晏子對曰:‘有。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>足遊浮雲,背淩蒼天,尾偃天閒,躍啄北海,頸尾咳於天地乎。’”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>吳則虞集釋引孫星衍云:“‘咳’與‘閡’通。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
咳②[kéㄎㄜˊ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
同“欬”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
咳嗽。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『禮記·內則』:“升降出入揖遊,不敢噦噫、嚏咳。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐杜甫『從人覓小胡孫許寄』詩:“人說南州路,山猿樹樹懸。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>舉家聞若咳,爲寄小如拳。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>仇兆鼇注:“『山谷別集』:‘禺屬猿猴,喜怒、飲食常作咳。’</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>今按:咳,丘蓋切……欬聲也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>魯迅『書信集·致蕭軍』:“許總算沒有生病,孩子還有點咳,腳是全好了。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“咳唾”、“咳嗽”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
咳③[hāiㄏㄞ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
1.語氣詞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>用於句末。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>金董解元『西廂記諸宮調』卷五:“忽聽得櫳門兒啞地開,急把眼兒揩,見紅娘斂袂,傳示解元咳!”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.歎詞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>明湯顯祖『牡丹亭·寫眞』:“畫的來可愛人也。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>咳,情知畫到中間好,再有似生成別樣嬌。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
咳④[ɡāiㄍㄞ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『集韻』柯開切,平咍,見。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
通“侅”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
奇異,非常。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『正字通·口部』:“咳,與侅通。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>

頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●咳】