豐碩 發表於 2013-2-20 15:55:22

【漢語大詞典●咽】

<P align=center>【漢語大詞典●咽】<p><br>
①[yānㄧㄢ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『廣韻』烏前切,平先,影。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
1.消化和呼吸的通道,位於鼻腔、口腔的后方,喉的上方,相應地分爲鼻咽、口咽和喉咽三部分。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>通稱咽喉。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『漢書·息夫躬傳』:“吏就問,云咽已絶,血從鼻耳出。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>顏師古注:“咽,喉嚨。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.指勁項。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>漢焦贛『易林·訟之小過』:“靑牛白咽,呼我俱田。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐韓愈『華山女』詩:“洗妝拭面著冠帔,白咽紅頰長眉靑。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.謂處於咽喉要地。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐劉禹錫『管城新驛記』:“臣治所直天下大逵,肘武牢而咽東夏。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
咽②[yànㄧㄢˋ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『廣韻』於甸切,去霰,影。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
亦作“嚈”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>亦作“嚥”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
吞入;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
吞食。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『孟子·滕文公下』:“井上有李,螬食實者過半矣,匍匐往將食之,三咽,然後耳有聞,目有見。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>朱熹集注:“咽,吞也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>晉葛洪『抱朴子·暢玄』:“咽九華於雲端,咀六氣於丹霞。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>茅盾『陀螺』:“五小姐急忙咽下嘴里的東西。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
咽③[yèㄧㄝˋ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『廣韻』烏結切,入屑,影。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
1.填塞;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
充塞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>漢劉向『新序·雜事』:“雲霞充咽,則奪日月之明。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐裴鉶『傳奇·姚坤』:“乃飲坤大醉,投於井中,以磑石咽其井。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.謂聲音滯澀。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>多用於形容悲切。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>南朝陳徐陵『山池應令』詩:“猿啼知谷晩,蟬咽覺山秋。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐李端『代宗挽歌』:“寒霜凝羽葆,野吹咽笳簫。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸戴名世『姚符御詩序』:“間有一二歌詠,如寒螿之咽,病馬之嘶。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>毛澤東『憶秦娥·婁山關』詞:“馬蹄聲碎,喇叭聲咽。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.(或讀yē)同“噎”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>聲塞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐岑參『醉後戲與趙歌兒』詩:“向使逢著漢帝憐,董賢氣咽不能語。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『二十年目睹之怪現狀』第六回:“說話之中聲音也咽住了。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“咽人”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
4.通“嗢”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“咽噱”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
咽④[yuānㄩㄢ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『集韻』縈玄切,平先,影。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
通“鼝”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
見“咽咽”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>

頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●咽】