豐碩 發表於 2013-2-20 15:13:19

【漢語大詞典●哉】

<P align=center>【漢語大詞典●哉】<p><br>
①[zāiㄗㄞ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『廣韻』祖才切,平咍,精。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
“才”的被通假字。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
1.語氣助詞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>表示感歎。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『易·乾』:“大哉,乾元!</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG> 萬物資始,乃統天。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『史記·陳涉世家』:“嗟乎,燕雀安知鴻鵠之志哉!”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋文天祥『〈指南錄〉後序』:“痛定思痛,痛何如哉!”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸黃遵憲『哀旅順』詩:“海水一泓煙九點,壯哉此地實天險。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.語氣助詞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>表示疑問。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『詩·王風·君子於役』:“曷至哉?</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG> 雞棲於塒。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『莊子·山木』:“此何鳥哉?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『史記·季布欒布列傳』:“足下何以得此聲於梁楚閒哉?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>魯迅『而已集·答有恒先生』:“人那有遙管十余代以后的灰孫子時代的世界的閑情別致也哉?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.語氣助詞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>表示反詰。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『論語·陽貨』:“夫召我者,而豈徒哉?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『史記·廉頗藺相如列傳』:“相如雖駑,獨畏廉將軍哉?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐柳宗元『捕蛇者說』:“豈若吾鄕隣之旦旦有是哉?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
4.語氣助詞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>表示祈望或命令、禁止。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『書·多方』:“自作不和,爾惟和哉!</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG> 爾室不睦,爾惟和哉!”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『詩·召南·殷其靁』:“振振君子,歸哉歸哉!”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
5.語氣助詞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>表示肯定。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『左傳·宣公十一年』:“<申叔時>對曰:‘猶可辭乎?’</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>王曰:‘可哉!’”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
6.語氣助詞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>方言。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>表事之已然。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸翟灝『通俗編·語辭』:“吳俗謂事已然曰哉。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『二十年目睹之怪現狀』第九一回:“憲太太倒也站了起來,說道:‘耐太客氣哉。’”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>周而復『上海的早晨』第一部六:“來哉,有人來哉。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
7.通“烖”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“哉兆”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
.開始。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『書·伊訓』:“造攻自鳴條,朕哉自亳。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>孔傳:“造、哉,皆始也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『詩·大雅·文王』:“陳錫哉周。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
9.通“才”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>才干。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『陳書·後主紀』:“政乏良哉,明慙則哲,求諸刑措,安可得乎?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>

頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●哉】