【漢語大詞典●咭】
<P align=center>【漢語大詞典●咭】<p><br>①[xīㄒㄧ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
[『廣韻』許吉切,入質,曉。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
笑聲。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>宋秦觀『品令』詞之二:“簾兒下時把鞋兒踢,語低低,笑咭咭。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>淸李漁『秦淮健兒傳』:“父兄恐顛仆,莫敢如何,但咭咭笑。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>陳殘云『沙田水秀』:“金女咭咭的笑了起來。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
咭②[jīㄐㄧ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
1.象聲詞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>鳥叫聲。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>魏巍『山雨』:“誰知伸手一抓,那惡鷹脖子挺起,咭咭亂叫。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
2.見“咭啈”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
3.見“咭溜搭剌”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
頁:
[1]