豐碩 發表於 2013-2-20 12:10:57

【漢語大詞典●和順】

<P align=center>【漢語大詞典●和順】<p><br>
1.順應,不違背。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『易·說卦』:“和順於道德,而理於義。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>孔穎達疏:“上以和協順成聖人之道德,下以治理斷人倫之正義。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.和睦順從;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
和睦融洽。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『管子·形勢解』:“父母不失其常,則子孫和順。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐元稹『才識兼茂明於體用對』:“爭奪之患銷,則和順之心作。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『古今小說·蔣興哥重會珍珠衫』:“你兩個是七八歲上定下的夫妻,完婚後幷不曾爭論一遍兩遍,且是和順。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>阿英『灰色之家』八:“王公子一家多和順,奴與他露水夫妻有的什么情。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.和善溫順。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>漢荀悅『漢紀·元帝紀』:“上義高節則民興行,寬柔和順則衆相愛。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『陳書·王沖傳』:“沖性和順。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『天雨花』第十六回:“小姐和順回言道,兒來特問一樁情。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
4.指和善溫順的性情。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『禮記·樂記』:“和順積中,而英華發外。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>孔穎達疏:“謂思念善事日久,是和順積於心中;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
言詞聲音發見於外,是英華發於身外。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
5.調和順適。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>漢董仲舒『春秋繁露·王道』:“王者,人之始也。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>王正則元氣和順,風雨時,景星見,黃龍下。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋司馬光『議辨·策問十道』之一:“地平天成,風雨和順者,宰相之任也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>

頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●和順】