豐碩 發表於 2013-2-20 10:49:06

【漢語大詞典●呵】

<P align=center>【漢語大詞典●呵】<p><br>
①[hēㄏㄜ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『廣韻』虎何切,平歌,曉。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『廣韻』呼箇切,去箇,曉。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
1.責罵;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
喝斥。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『史記·田叔列傳』:“主家皆怪而惡之,莫敢呵。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『漢書·食貨志下』:“<吏>縱而弗呵虖,則市肆異用,錢文大亂。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>顏師古注:“呵,責怒也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐韓愈『送窮文』:“門神戶靈,我叱我呵。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸魏源『武夷九曲詩』之三:“疑有鬼神呵,不許遊人再。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.指喝叱阻止。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>康有爲『聞菽園居士欲爲政變說部詩以速之』:“經史不如八股盛,八股無如小說何!</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG> 鄭聲不倦雅樂睡,人情所好聖不呵。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.喝道,喝令行人讓路。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐韓愈『送李願歸盤谷序』:“人之稱大丈夫者……其在外,則樹旗旄,羅弓矢,武夫前呵,從者塞途。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“呵道”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
4.護衛。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>五代齊己『渚宮莫問詩』之八:“舊峰呵練若,松徑接匡廬。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“呵護”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
5.噓氣;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
哈氣。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『關尹子·二柱』:“呵之即溫,吹之即涼。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐秦韜玉『詠手』詩:“因把剪刀嫌道冷,泥人呵了弄人髯。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>元李文蔚『燕靑博魚』第一折:“剛纔個漸漸裏呵的我這手溫和。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>楊朔『三千里江山』第十八段:“人多,呵的氣重,頭頂又冒熱氣。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
6.笑聲。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋范成大『春日覽鏡有感』詩:“烏兔兩惡劇,不滿一笑呵。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“呵呵”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
7.猶喝,飲。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『金甁梅詞話』第三四回:“西門慶道:‘你不吃,呵口茶兒罷。’”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
呵②[āㄚ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[hēㄏㄜ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
歎詞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>表示驚異或贊歎。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>郭小川『春暖花開』詩之六:“呵,春天來了!</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG> 春天的主人,不負春光好。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
呵③[hāㄏㄚ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
1.猶阿。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>曲從,迎合。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>明顧起元『客座贅語·詮俗』:“阿承顯富曰‘趨’、曰‘呵’。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.猶哈。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>彎曲。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『二十年目睹之怪現狀』第七二回:“一個白鬍子的老者,拱著手,呵著腰道:‘你儜來了!’”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『老殘遊記』第三回:“<張宮保>用手一伸,腰一呵,說:‘請裏面坐!’”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>茅盾『子夜』十四:“他很大方地呵一呵腰,就走了出去。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“呵腰”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
呵④[kēㄎㄜ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
地名譯音用字。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>泰國有呵叻。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“呵羅單”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
呵⑤[ɑ˙ㄚ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
1.語助詞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>表示感歎或驚訝的語氣。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋周邦彦『滿路花·思情』詞:“著甚情悰,你但忘了我呵。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>元關漢卿『調風月』第一折:“想俺這等人好難呵!”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.語助詞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>表示假設語氣。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>元張國賓『薛仁貴』第三折:“我若見了他呵,去他那鼻凹裏直打上五十拳。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>元李文蔚『燕靑博魚』第二折:“若不棄嫌呵,願與哥哥做個兄弟。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.語助詞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>表示稍作停頓,讓人注意下面的話。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『西遊記』第十三回:“母親呵,他是唐王駕下差往西天見佛求經者。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>

頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●呵】