豐碩 發表於 2013-2-20 10:29:17

【漢語大詞典●吼】

<P align=center>【漢語大詞典●吼】<p><br>
①[hǒuㄏㄡˇ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『廣韻』呼后切,上厚,曉。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『廣韻』呼漏切,去候,曉。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
亦作“吽”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
1.謂猛獸大聲鳴叫。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『後漢書·循吏傳·童恢』:“一虎低頭閉目,狀如震懼,即時殺之。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>其一視恢鳴吼,踴躍自奮,遂令放釋。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『南齊書·高逸傳·顧歡』:“在鳥而鳥鳴,在獸而獸吼。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐杜甫『復陰』詩:“江濤簸岸黃沙走,雲雪埋山蒼兕吼。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>明宋濂『贈劉俊民先輩』詩:“不覺疾聲呼,有若熊虎吼。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>巴金『獅子』:“獅子餓了的時候,它會怒吼起來。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.謂人在情緒激動時大聲叫喊。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『水滸傳』第三八回:“李逵聽了大怒,吼了一聲……駡道:‘好漢便上岸來。’”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸龔自珍『己亥雜詩』之一四五:“徑山一疏吼寰中,野燒蒼涼弔達公。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>王進喜『大慶戰歌』:“石油工人一聲吼,地球也要抖三抖。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“吼號”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.謂風、雷等發出巨響。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐杜甫『將適吳楚留別章使君』詩:“波濤未足畏,三峽徒雷吼。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋梅堯臣『兩日苦風思江南』詩:“擺磨萬木聲,朝吼暮不止。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>元張憲『神弦曲』之六:“古壁空廊聞履聲,繁絃嘈雜社鼓吼。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>光未然『黃河大合唱』七:“風在吼,馬在叫,黃河在咆哮。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
4.叫;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
呼喚。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>柳靑『銅牆鐵壁』第六章:“蘭英剛剛掠回柴去預備生火,聽見是吼她,就跑出大門來了。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>張初元『蘆芽山下』:“<他們>串通起來開會,而且還把一些有糊塗思想的群眾也吼了去。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
5.謂宣講佛法。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>佛經稱佛說法如獅子吼,遠近皆聞,懾伏一切。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>南朝梁沈約『釋迦文佛像銘』:“積智成明,積因成業;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
能仁爽感,將吼妙法。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
6.哮喘病。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“吼疾”、“吼兒病”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
7.指虹。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>明李翊『俗呼小錄』:“虹謂之吼。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>

頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●吼】