豐碩 發表於 2013-2-20 10:18:25

【漢語大詞典●君長】

<P align=center>【漢語大詞典●君長】<p><br>
1.國君與卿大夫。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『周禮·秋官·朝大夫』:“日朝,以聽國事故,以告其君長。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>鄭玄注:“君謂其國君,長其卿大夫也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『禮記·祭統』:“上則順於鬼神,外則順於君長。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>孔穎達疏:“‘外則順於君長’者,謂朝廷也。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>出事公卿,故云外也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.天子或諸侯。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『禮記·表記』:“是以不廢日月,不違龜筮,以敬事其君長。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>孔穎達疏:“君謂天子;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
言長者,兼諸侯相朝,小國之於大國也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>漢袁康『越絕書·外傳記地傳』:“親以上至句踐,凡八君,都瑯琊二百二十四歲。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>無疆以上覇,稱王;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
之侯以下微弱,稱君長。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸袁枚『隨園隨筆·詩文著述』:“『詩』疏:外諸侯曰君,內諸侯曰長,猶漢之官制,萬戶以上稱令,不及萬戶稱長也。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>今混稱令長,君長。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>郭沫若『星空』詩:“我們何有於君長神聖?</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG> 何有於禮教文明?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.古代少數民族部落之酋長。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『史記·五帝本紀』:“<舜>遂見東方君長。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐韓愈『烏氏廟碑銘』:“處北者,家張掖;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
或入夷狄,爲君長。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋曾鞏『請訪問高驪世次劄子』:“其使者,宜知其國之君長,興壞本末,名及世次。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>明屠隆『綵毫記·他鄕持正』:“夫人,君長正妻,寡居守節。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>按,此指夜郞王正妻。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>

頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●君長】