豐碩 發表於 2013-2-20 10:09:49

【漢語大詞典●君子】

<P align=center>【漢語大詞典●君子】<p><br>
1.對統治者和貴族男子的通稱。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>常與“小人”或“野人”對舉。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『詩·魏風·伐檀』:“彼君子兮,不素餐兮!”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『孟子·滕文公上』:“無君子莫治野人,無野人莫養君子。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『淮南子·說林訓』:“農夫勞而君子養焉。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>高誘注:“君子,國君。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.泛指才德出眾的人。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『易·乾』:“九三,君子終日乾乾。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>漢班固『白虎通·號』:“或稱君子何?</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG> 道德之稱也。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>君之爲言群也;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
子者丈夫之通稱也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋王安石『君子齋記』:“故天下之有德,通謂之君子。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸方文『石橋懷與治』詩:“昔年居南邨,卜隣近君子。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>洪深『少奶奶的扇子』第四幕:“我想世界上的人,也不能就分做兩群:說這群是好,那群是壞;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
這群君子,那群小人。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.舊時妻對夫之稱。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『詩·召南·草蟲』:“未見君子,憂心忡忡。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『後漢書·列女傳·曹世叔妻』:“進增父母之羞,退益君子之累。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>李賢注:“君子,謂夫也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐李白『古風』之二七:“焉得偶君子,共乘雙飛鸞。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸孫枝蔚『采蓮曲』之一:“妾采蓮,采蓮寄君子。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
4.指春秋越國的君子軍。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『國語·吳語』:“<越王>以其私卒君子六千人爲中軍。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>韋昭注:“私卒君子,王所親近有志行者,猶吳所謂賢良,齊所謂士。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>明梁辰魚『浣紗記·被擒』:“越王親率兕甲十萬,君子六千,直渡太湖。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“君子軍”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
5.對人的尊稱。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>猶言先生。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『太平廣記』卷四一九引唐李朝威『異聞錄·柳毅』:“夫人泣謂毅曰:‘骨肉受君子深恩,恨不得展媿戴,遂至睽別。’”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『武王伐紂平話』卷中:“姜尙問曰:‘君子,爾何姓?’”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>元李壽卿『伍員吹簫』第三折:“君子,你這等一個人,可被那廝欺負,我好是不平也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸李漁『蜃中樓·雙訂』:“我姉妹出來已久,恐家慈見疑,如今要返深閨,君子,請回去罷。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
6.美酒。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『類說』卷四三引唐皇甫松『醉鄕日月』:“凡酒……以家醪糯觴醉人者爲君子。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
7.竹之雅號。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋蘇轍『林筍復生』詩:“偶然雷雨一尺深,知爲南園衆君子。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“君子竹”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>

頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●君子】