豐碩 發表於 2013-2-20 10:00:36

【漢語大詞典●吝嗇】

<P align=center>【漢語大詞典●吝嗇】<p><br>
1.保守,保住使不失去。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『易·說卦』:“坤爲地,爲母,爲布,爲釜,爲吝嗇。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>孔穎達疏:“爲吝嗇,取其地生物不轉移也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>高亨注:“地生養草木,草木固植於一處,不能自移,且離地即死,是地保守其財物也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.過分愛惜己之財物,當用而不用。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『三國志·魏志·曹洪傳』:“洪家富而性吝嗇。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『朱子語類』卷七一:“六五居尊位,却如此敦本尙儉,便似吝嗇。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸蒲松齡『聊齋志異·霍女』:“朱大興,彰德人。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>家富有而吝嗇已甚。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>巴金『寒夜』十一:“他不去,同事們會以爲他窮或者吝嗇,會更加看輕他。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>

頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●吝嗇】