豐碩 發表於 2013-2-19 20:04:30

【漢語大詞典●吹拂】

<P align=center>【漢語大詞典●吹拂】<p><br>
1.謂微風吹動物體。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋王安石『晨興望南山』詩:“天風一吹拂,的皪成璵璠。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>茅盾『曇』一:“溫暖的南風,輕輕地吹拂她的秀發。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>劉心武『班主任』:“晩風吹拂著她火燙的面頰。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.比喩揄揚。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『宋書·王微傳』:“江(江湛)不過強吹拂吾,云是巖穴人。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>巖穴人情所高,吾得當此,則雞鶩變作鳳皇,何爲干飾廉隅,秩秩見於面目,所惜者大耳。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>

頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●吹拂】