豐碩 發表於 2013-2-19 19:56:37

【漢語大詞典●吹】

<P align=center>【漢語大詞典●吹】<p><br>
①[chuīㄔㄨㄟ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『廣韻』昌垂切,平支,昌。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
“龡”的今字。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
1.撮口用力出氣。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『老子』:“夫物或行或隨,或噓或吹。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐杜甫『城西陂泛舟』詩:“魚吹細浪搖歌扇,燕蹴飛花落舞筵。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『水滸傳』第二一回:“<閻婆>吹滅燈,自去睡了。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸魏源『默觚下·治篇四』:“或吹火而然,或吹火而滅,所以吹者異也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.吹奏管樂器。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『詩·小雅·何人斯』:“伯氏吹壎,仲氏吹篪。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>漢董仲舒『春秋繁露·楚莊王』:“雖有察耳,不吹六律,不能定五音。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋姜夔『暗香』詞:“舊時月色,算幾番照我,梅邊吹笛。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>柳靑『銅牆鐵壁』第十一章:“隊伍吹了吃飯號。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.空氣流動觸拂物體。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『詩·鄭風·蘀兮』:“蘀兮蘀兮,風其吹女。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐白居易『賦得古原草送別』:“野火燒不盡,春風吹又生。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>曹禺『雷雨』第三幕:“在海風吹得緊,海上的空氣聞得出有點腥、有點咸的時候,白色的帆張得滿滿的,象一只鷹的翅膀。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
4.傳播;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
傳送。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>北周庾信『哀江南賦』:“豺牙密厲,虺毒潛吹。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋王安石『金陵即事』詩之一:“背人照影無窮柳,隔屋吹香倂是梅。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『紅樓夢』第三四回:“倘或吹到老爺耳朵裏……終是要吃虧的。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>謝覺哉『不惑集·想一想』:“不是人家沒有意見,而是……上面的貫不下去,下面的吹不上來。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>魏巍『老煙筒』:“這件事,很快吹到工會范主席的耳朵里。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
5.夸口;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
吹噓。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『老殘遊記』第十九回:“‘許大,聽你挑一副去,我總是贏你。’</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>許亮說:‘你別吹了!’”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>老舍『龍須溝』第二幕:“不是吹,我們的活兒作得眞叫地道。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>艾蕪『百煉成鋼』第二章:“他干了這樣的壞事,爲啥黑板報還給他那樣吹哪!”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
6.抽鴉片煙。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>太平天國黃期陞『貶妖穴爲罪隸論』:“任賭任吹,起世間刧奪之路;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
好利好貨,開衙蠹索詐之門。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>康有爲『大同書』戊部第一章:“其或少有父母之教而粗知義方,後喪父兄而賭飲嫖吹任性蕩産者。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
7.事情不成功;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
交情破裂。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>老舍『駱駝祥子』一:“一百塊,少一分咱們吹!”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>田漢『關漢卿』第一場:“他們的事吹了。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『新華文摘』1982年第1期:“你愛我,就等我……實在等不了,也就只好吹。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
8.燃燒;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
點燃。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『文選·木華〈海賦〉』:“熺炭重燔,吹烱九泉。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>李善注:“吹,猶然也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『初刻拍案驚奇』卷三一:“賽兒扶著沈婆回家裏來,吹起燈火,開石匣看時,別無他物,只有抄寫得一本天書。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“吹燈”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
.推動。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋王安石『呈柳子玉同年』詩:“水底舊波吹歳換,柳梢新葉卷春回。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>明周致堯『西津夜泊』詩:“臥聽海潮吹地轉,起看江月向人低。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
10.通“炊”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>北齊顏之推『顏氏家訓·書證』:“『古樂府』歌百里奚詞曰:‘百里奚,五羊皮。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>憶別時,烹伏雌,吹扊扅;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
今日富貴忘我爲!’</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>‘吹’當作炊煮之‘炊’。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>王利器集解:“吹、炊古通。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
吹②[chuìㄔㄨㄟˋ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『廣韻』尺僞切,去寘,昌。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
1.管樂器的吹奏。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『禮記·月令』:“<季秋之月>上丁,命樂正入學習吹。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.指管樂器。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『文選·顏延之〈三月三日曲水詩序〉』:“搖玉鸞,發流吹。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>李周翰注:“流吹,笳、簫之類也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋梅堯臣『依韻和王中丞憶許州西湖』:“晩下蛙爲吹,閑來葉作舟。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.管樂之聲。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>南朝梁丘遲『侍宴樂遊苑』詩:“詰旦閶闔開,馳道聞鳳吹。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐韓愈『幽懷』詩:“凝妝耀洲渚,繁吹蕩人心。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>元周權『晩春』詩:“輕車繁吹尙紛紜,袞袞香浮紫陌塵。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
4.指風。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐喬知之『從軍行』:“玉霜凍珠履,金吹薄羅衣。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>前蜀韋莊『三用韻』:“笛聲隨晩吹,松韻激遙碪。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋陳與義『除夜』詩:“城中爆竹已殘更,朔吹翻江意未平。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>

頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●吹】