豐碩 發表於 2013-2-19 18:57:56

【漢語大詞典●吟嘯】

<P align=center>【漢語大詞典●吟嘯】<p><br>
1.猶呼嘯;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
呼叫。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>舊題漢李陵『答蘇武書』:“夜不能寐,側耳遠聽,胡笳互動,牧馬悲鳴,吟嘯成群,邊聲四起。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐趙元一『奉天錄』卷三:“少遊居維揚雄藩脂膏之地,十萬之師,吟嘯可致。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>冰心『寄小讀者』七:“繁星閃爍著,海波吟嘯著,凝立悄然,只有惆悵。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.悲歎;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
哀號。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『太平御覽』卷四八六引南朝宋劉義慶『幽明錄』:“樂安縣故市經荒亂,人民餓死,枯骸填地,每至天陰將雨,輒聞吟嘯呻歎,聲聒於耳。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『新唐書·崔咸傳』:“咸素有高世志,造詣嶄遠。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>閒遊終南山,乘月吟嘯,至感慨泣下。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.高聲吟唱;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
吟詠。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>晉葛洪『抱朴子·暢玄』:“吟嘯蒼崖之間,而萬物化爲塵氛;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
怡顔豊柯之下,而朱戶變爲繩樞。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>南朝宋劉義慶『世說新語·文學』:“桓玄嘗登江陵城南樓云:‘我今欲爲王孝伯作誄。’</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>因吟嘯良久,隨而下筆,一坐之間,誄以之成。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>元張可久『梧葉兒·山陰道中』曲:“靑山小洞庭,吟嘯寄幽情。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸揮敬『前濟南府知府候補郞中徐君遺事述』:“時山東官吏欲置之死……君吟嘯自如,得詩數十首,眞健才也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>

頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●吟嘯】