【漢語大詞典●吽】
<P align=center>【漢語大詞典●吽】<p><br>①[óuㄡˊ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
[『集韻』魚侯切,平侯,疑。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
亦作“呍”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
見“吽牙”、“吽呀”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
吽②[hǒuㄏㄡˇ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
[『廣韻』呼后切,上厚,曉。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
同“吼”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
1.牛鳴。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>『廣韻·上厚』:“吼,牛鳴。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>吽,上同。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>淸靑城子『志異續編·某屠牛』:“忽林內有數牛牟牟而來,竟向某奔。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>某大窘急,緣上樹顛,牛跳躅樹下,群吽不絶。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
2.怒吼;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
高叫。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>宋曾鞏『寄王介卿』詩:“群兒困不酬,吽嚬聚譏摘。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
吽③[hōnɡㄏㄨㄥ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
[『字彙補』曉東切]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
梵語Hum的譯音。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>佛教“六字眞言”之一。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>唐慧琳『一切經音義』卷十:“吽,梵文眞言句也。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>如牛吼聲,或如虎怒,胸喉中聲也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>元張昱『輦下曲』:“守內番僧日念吽,御廚酒肉按時供。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
頁:
[1]