【漢語大詞典●吾子】
<P align=center>【漢語大詞典●吾子】<p><br>1.我的兒子。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>『國語·魯語下』:“今吾子夭死,吾惡其以好內聞也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>『戰國策·秦策二』:“人告曾子母曰:‘曾參殺人。’</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>曾子之母曰:‘吾子不殺人。’”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
2.對對方的敬愛之稱。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>一般用於男子之間。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>『左傳·隱公三年』:“吾子其無廢先君之功。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>『儀禮·士冠禮』:“某有子某,將加布於其首,願吾子之教之也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>鄭玄注:“吾子,相親之辭。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>吾,我也;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
子,男子之美稱。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>南朝梁沈約『報王筠書』:“擅美推能,寔歸吾子。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
頁:
[1]