豐碩 發表於 2013-2-19 14:55:56

【漢語大詞典●吞】

<P align=center>【漢語大詞典●吞】<p><br>
①[tūnㄊㄨㄣ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『廣韻』吐根切,平痕,透。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
亦作“呑”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
1.咽下。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『韓非子·說林上』:“我且曰:‘子取吞之。’”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『楚辭·招魂』:“往來儵忽,吞人以益其心些。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『史記·刺客列傳』:“吞炭爲啞。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>南朝宋鮑照『升天行』:“何時與爾曹,啄腐共吞腥。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『醒世恒言·薛錄事魚服證仙』:“<薛少府>方纔把口就餌上一合,還不曾吞下肚子,早被趙幹一掣,掣將去了。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.兼幷,消滅。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『戰國策·西周策』:“今秦者,虎狼之國也,兼有吞周之意。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>北齊顏之推『顏氏家訓·慕賢』:“周人始有吞齊之志。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『說唐』第一回:“隋主聞之,即與楊素等相議,起兵吞陳。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.涵容;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
容納。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>漢司馬相如『子虛賦』:“吞若雲夢者八九,於其胸中,曾不蔕芥!”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>晉葛洪『抱朴子·任命』:“潢洿納行潦而潘溢,渤澥吞百川而不盈。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋蘇軾『甘露寺』詩:“一覽吞數州,山長江漫漫。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>明許景樊『望高台』詩:“山回大陸吞三郡,水割平原納九河。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
4.隱忍。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐韓愈『祭河南張員外文』:“君出我入,如相避然。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>生闊死休,吞不復宣。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>田野『火燒島』:“他仍然把已到嘴邊的話,變成一聲歎息,吞下去了。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
5.壓倒;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
超過。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『太平廣記』卷一九二引唐胡璩『譚賓錄·李正己』:“回紇方彊恣,諸節度皆下之。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>正己時爲軍候,獨欲以氣吞之。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐唐彦謙『玉蕊』詩:“秀掩叢蘭色,豔吞穠李芳。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸趙翼『甌北詩話·杜少陵詩』:“微之謂其薄『風』『雅』,該沈宋,奪蘇李,吞曹劉。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
6.呆,癡。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>明湯顯祖『牡丹亭·腐歎』:“燈窗苦吟,寒酸撒吞。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>徐朔方楊笑梅注:“吞,癡呆。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
7.借作“褪”(tùn)。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>使穿著的衣服部分地脫離身體。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『西遊記』第三四回:“<兩妖>都去地下亂摸,草裏胡尋,吞袖子,揣腰間,那裏得有?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
吞②[tiānㄊㄧㄢ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『廣韻』他前切,平先,透。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
亦作“呑”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
姓。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『通志·氏族五』:“吞氏,音天。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>漢有吞景雲,望出晉陽。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>

頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●吞】