【漢語大詞典●合昏】
<P align=center>【漢語大詞典●合昏】<p><br>1.植物名。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>即合歡樹。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>南朝梁陸倕『新刻漏銘』:“合昏暮卷,蓂莢晨生。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>唐杜甫『佳人』詩:“合昏尙知時,鴛鴦不獨宿。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>參見“合歡”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
2.猶黃昏。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>金董解元『西廂記諸宮調』卷三:“侵晨等到合昏箇,不曾湯箇水米。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
3.猶合婚。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>結婚。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>宋洪邁『夷堅甲志·張夫人』:“張爲大司成,鄧洵仁右丞欲嫁以女,張力辭。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>鄧公方有寵,取中旨令合昏。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
頁:
[1]