豐碩 發表於 2013-2-19 11:57:43

【漢語大詞典●合幷】

<P align=center>【漢語大詞典●合幷】<p><br>
亦作“合倂”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
1.結合到一起。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『莊子·則陽』:“丘山積卑而爲高,江河合水而爲大,大人合幷而爲公。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『元典章·戶部三·分析』:“欽奉聖旨條畫,壬子年合倂抄上戶計自願析居各另者,聽從民便。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸曾國藩『母弟溫甫哀詞』:“兩逆黨者,合倂爲一。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>郭沫若『洪波曲』第八章五:“第四隊的隊長是徐梓,是派到第八戰區的,經過河南向西安一帶活動。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>后來似乎和抗劇第三隊合幷了。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.猶聚會。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>漢王粲『雜詩』:“人欲天不違,何懼不合幷。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐韓愈『與孟東野書』:“各以事牽,不可合幷。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸顧炎武『贈人』詩:“同在天地間,合幷安可得。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>

頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●合幷】