【漢語大詞典●同棲】
<P align=center>【漢語大詞典●同棲】<p><br>亦作“同棲”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
1.一同棲息。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>唐錢起『山下別杜少府』詩:“情人那忍別,宿鳥尙同棲。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
2.一同住宿。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>亦指同住者。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>南朝宋吳邁遠『長相思』詩:“時我有同棲,結宦遊邯鄲。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>淸李漁『巧團圓·議贅』:“況伊行,少室無家,贅將來,恰好同棲。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>淸紀昀『閱微草堂筆記·如是我聞二』:“<旭升與姑>一日同棲古廟,夜聞殿上厲聲曰:‘爾何不避孝婦,使受陰氣發寒熱?’”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
頁:
[1]