豐碩 發表於 2013-2-19 09:37:43

【漢語大詞典●同事】

<P align=center>【漢語大詞典●同事】<p><br>
1.謂行事相同。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『書·太甲下』:“與治同道,罔不興;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
與亂同事,罔不亡。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>孔穎達疏:“揔言治國,則稱道,單指所行,則言事。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『韓非子·孤憤』:“與死人同病者,不可生也;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
與亡國同事者,不可存也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.相與共事;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
執掌同一事務。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『穀梁傳·襄公十九年』:“與人同事,或執其君,或取其地。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋吳曾『能改齋漫錄·辨誤一』:“<謝安>其後遂爲桓溫司馬,竟受簡文顧命,與王坦之同事。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>明方孝孺『送伴讀朱君之慶府序』:“與賢者同志則光榮,與愚者同事則汙辱。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸李漁『愼鸞交·目許』:“這兩位敝友,一位姓張,一位姓李,都是與小弟同事的。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>朱自淸『懷魏握靑君』:“三年前,我北來作教,恰好與他同事。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.共事的人。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>后指在同一單位工作的人。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『北齊書·陳元康傳』:“先是,世宗杖之數十,吳人性躁,又恃舊恩,遂大忿恚,與其同事阿改謀害世宗。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐張籍『寄孫沖主簿』詩:“馬從同事借,妻怕罷官貧。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸沈復『浮生六記·坎坷記愁』:“有同事兪孚亭者,挈眷居焉。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>魯迅『彷徨·在酒樓上』:“那上來的分明是我的舊同窗,也是做教員時代的舊同事。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
4.相同的事物。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>三國魏嵇康『聲無哀樂論』:“五方殊俗,同事異號。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>

頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●同事】