豐碩 發表於 2013-2-18 22:25:58

【漢語大詞典●吉】

<P align=center>【漢語大詞典●吉】<p><br>
①[jíㄐㄧˊ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『廣韻』居質切,入質,見。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
1.善;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
美。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『書·盤庚上』:“汝不和吉言於百姓,惟汝自生毒。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>孔穎達疏:“責公卿不能和喩善言於百官……是公卿自生毒害。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『史記·夏本紀』:“始事事,寬而栗,柔而立……章其有常,吉哉!”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>裴駰集解引孔安國曰:“吉,善也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“吉人”、“吉士”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.吉利;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
吉祥。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『易·繫辭上』:“吉,無不利。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『逸周書·武順』:“禮義順祥曰吉。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐韓愈『謁衡嶽廟遂宿嶽寺題門樓』詩:“手持盃珓導我擲,云此最吉餘難同。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸黃鈞宰『金壺浪墨·堪輿』:“間有應驗,吉少凶多。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.謂婚姻喜慶。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋張實『流紅記』:“泳令人通媒妁,助祐進羔雁,盡六禮之數,交二姓之歡。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>祐就吉之夕,樂甚。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“吉日”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
4.朔日。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『詩·小雅·小明』:“二月初吉,載離寒暑。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>孔穎達疏:“以言初而又吉,故知朔日也。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>君子舉事尙早,故以朔爲吉。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『周禮·天官·大宰』:“正月之吉。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>鄭玄注:“吉,謂朔日。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐杜甫『北征』詩:“皇帝二載秋,閏八月初吉。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“吉日”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
5.指吉禮。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>爲古代五禮之首。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『周禮·地官·保氏』“一曰五禮”漢鄭玄注:“五禮:吉、凶、賓、軍、嘉也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『南史·徐勉傳』:“其大歸有五,即宗伯所掌典禮,吉爲上,凶次之,賓次之,軍次之,嘉爲下也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
6.指行吉祭之禮。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋蘇軾『神宗皇帝禫祭皇帝親行祝文』:“即祥之餘,徙月而吉。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“吉禮”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
7.通“橘”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸李調元『卍齋瑣錄』卷四:“『易林』‘三人求吉,反得大栗’,東坡有『黃甘陸吉傳』,皆借吉爲橘,今蜀音猶然。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>粵東呼橘皆曰吉。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>凡相饋遺橘,寫‘橘’爲‘桔’本此。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
8.吉林省的簡稱。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
.古州名。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>即今江西吉安市。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸顧祖禹『讀史方輿紀要·湖廣八·興寧縣』:“八面山……登之可見郴衡吉贛諸郡。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
10.姓。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>相傳爲古帝吉夷氏之後。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>漢有吉成。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>見『後漢書·皇后紀上』。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>

頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●吉】