豐碩 發表於 2013-2-18 21:57:02

【漢語大詞典●吁】

<P align=center>【漢語大詞典●吁】<p><br>
①[xūㄒㄩ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『廣韻』況於切,平虞,曉。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『廣韻』王遇切,去遇,云。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
“呼”的被通假字。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
1.歎詞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>表示驚怪、不然、感慨等。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『書·堯典』:“帝曰:‘吁!</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG> 嚚訟,可乎?’”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>孔傳:“吁,疑怪之辭。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『荀子·宥坐』:“孔子喟然而歎曰:‘吁!</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG> 惡有滿而不覆者哉!’”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>漢揚雄『法言·君子』:“吁,是何言歟?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>李軌注:“吁者,駭歎之聲。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐薛用弱『集異記·丁岩』:“吁!</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG> 保全軀命之計,雖在異類,亦有可觀者焉。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋胡銓『戊午上高宗封事』:“有識之士,皆以爲朝廷無人,吁!</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG> 可惜哉!”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>魯迅『朝花夕拾·無常』:“吁!</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG> 鬼之事,難言之矣,這也只得姑且置之弗論了。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.歎息;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
贊歎。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐杜牧『感懷』詩:“累聖但日吁,閫外將誰寄?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋王安石『賀冊仁宗英宗徽號禮成表』:“神靈率吁,其啟後於無疆;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
庶品交欣,以奉先而不匱。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>元無名氏『紅繡鞋』曲:“窗外雨聲聲不住,枕邊淚點點長吁。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸孫枝蔚『新嫁娘』詩:“嫁女與文儒,入門不敢吁。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.憂愁。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『詩·周南·卷耳』:“陟彼砠矣,我馬瘏矣,我僕痡矣,云何吁矣。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>毛傳:“吁,憂也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋王安石『示楊德逢』詩:“愛而不見,云何吁矣。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
4.驚,驚動。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>漢王充『論衡·感虛』:“<玄鶴>延頸而鳴,舒翼而舞,音中宮商之聲,聲吁於天。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
5.吐。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>柯岩『奇異的書簡·美的追求者』:“這時,每當這時,我總是不由自已地深深吁出一口悶氣,象拂去我從兒時起就貯留下的某些遺憾。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“吁氣”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
6.自得貌。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“吁吁”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
吁②[yūㄩ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
喝止牲口聲。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>李文翔『新排長』:“吁--吁,站住。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>張賢亮『綠化樹』五:“他‘吁、吁’地把牲口呵止住。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
吁③[yùㄩˋ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
“籲”的簡化字。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>

頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●吁】