【漢語大詞典●司晨】
<P align=center>【漢語大詞典●司晨】<p><br>1.謂雄雞報曉。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>『屍子』卷下:“使星司夜,月司時,猶使雞司晨也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>晉陶潛『述酒』詩:“流淚抱中嘆,傾耳聽司晨。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>唐李咸用『早雞』詩:“錦翅朱冠驚四隣,稻粱恩重職司晨。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>宋陸遊『新買啼雞』詩:“明朝舂黍得碎粒,第一當冊司晨功。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
2.借指雄雞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>唐李益『聞雞贈主人』詩:“膠膠司晨鳴,報爾東方旭。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
3.官名。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>淸欽天監的屬官。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>猶唐代司天台的司辰。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>參見“司辰”,參閱『淸史稿·職官志二』。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
頁:
[1]