【漢語大詞典●古隸】
<P align=center>【漢語大詞典●古隸】<p><br>秦漢隸書。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>與三國后盛行的今隸(楷書)對稱。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>『西京雜記』卷六:“杜陵秋胡者,能通『尙書』,善爲古隸字。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>晉王羲之『題衛夫人<筆陣圖>後』:“其草書,亦復須篆勢、八分、古隸相雜,亦不得急,令墨不入紙。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>明陸深『書輯』:“自程邈以降,謂之秦隸;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
賈舫『三倉』、蔡邕『石經』諸作,謂之漢隸;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
鍾王變體,謂之今隸;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
合秦漢謂之古隸。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
頁:
[1]