豐碩 發表於 2013-2-18 11:31:12

【漢語大詞典●少間】

<P align=center>【漢語大詞典●少間】<p><br>
亦作“少閒”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
1.些微嫌隙。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『新唐書·惠文太子范傳』:“然帝於範無少間也,謂左右曰:‘兄弟情天至,於我豈有異哉!</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG> 趨競者疆相附,我終不以爲纖介。’”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.指些微空隙。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋李之儀『跋愼伯筠書』:“戶外之屨,至無少間。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.謂暫令從人離開。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『史記·淮陰侯列傳』:“韓信曰:‘善。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>先生相寡人何如?’</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG><蒯通>對曰:‘願少閒。’</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>信曰:‘左右去矣!’”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
4.稍稍空閑。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『禮記·曲禮上』:“侍坐於君子,若有告者,曰:‘少間,願有復也。’</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>則左右屛而待。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>鄭玄注:“欲須少空閒有所白也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『大戴禮記·少間』:“今日少間,我請情於子。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『漢書·公孫弘傳』:“今事少閒,君其存精神,止念慮,輔助醫藥以自持。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋葉夢得『避暑錄話』卷下:“每燕集,蜀工未嘗不與極飲盡歡。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>少間,則必以談禪相勉。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『兒女英雄傳』第十八回:“指使他眼耳手口隨了一個心,不曾一刻少閒。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>

頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●少間】