豐碩 發表於 2013-2-18 11:31:01

【漢語大詞典●少間】

<P align=center>【漢語大詞典●少間】<p><br>
亦作“少閒”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
1.稍稍停息。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『國語·晉語八』:“本根猶樹。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>枝葉益長,本根益茂,是以難已也。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>今若大其柯,去其枝葉,絶其本根,可以少間。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>韋昭注:“間,息也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.謂病好了一些。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>漢枚乘『七發』:“伏聞太子玉體不安,亦少間乎?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『列子·周穆王』:“尹氏聞其友言,寬其役夫之程,減己思慮之事,疾幷少閒。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋歐陽修『晏元獻公神道碑銘』:“臣疾少間,行愈矣。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.一會兒;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
不多久。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『朱子語類』卷六九:“有是君必有是臣,雖使而今無,少間也必有出來。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『古今小說·新橋市韓五賣春情』:“我耽擱長久,不吃飯了。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>少間,我送盤纏來與你。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸蒲松齡『聊齋志異·局詐』:“少間,將琴入,旋出即坐。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>

頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●少間】