豐碩 發表於 2013-2-16 17:52:23

【漢語大詞典●小師】

<P align=center>【漢語大詞典●小師】<p><br>
1.『周禮』樂官名。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『周禮·春官·序官』:“大師,下大夫二人;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
小師,上士四人。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>鄭玄注:“凡樂之歌,必使瞽矇者爲焉。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>命其賢知者以爲大師、小師。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『周禮·春官·小師』:“小師,掌教鼓、鞀、柷、敔、塤、簫、管、弦、歌。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.周代指王不自出之師。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『周禮·秋官·小司寇』:“小師涖戮。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>鄭玄注:“小師,王不自出之師。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.古代帝王爲貴族顯宦子弟開辦的低級學校的教師。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『尙書大傳』卷四:“小師,取小學之賢者登之。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
4.受戒未滿十夏之僧侶。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『釋氏要覽·師資小師』:“受戒十夏以前,西天皆稱小師。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『古今小說·簡帖僧巧騙皇甫妻』:“我這本師,却是墦臺寺裏監院,手頭有百十錢,剃度這廝做小師。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
5.爲僧人的謙稱。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『太平廣記』卷一六○引唐無名氏『異聞錄·秀師言記』:“<神秀>師曰:……死後乞九郞作窣堵坡於此,爲小師藏骸之所。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
6.爲對年輕出家人的稱呼。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋王讜『唐語林·棲逸』:“<南嶽道士>良逸母爲喜王寺尼,寺中皆呼良逸爲小師。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>

頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●小師】