豐碩 發表於 2013-2-16 15:33:24

【漢語大詞典●就】

<P align=center>【漢語大詞典●就】<p><br>
①[jiùㄐㄧㄡˋ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『廣韻』疾就切,去宥,從。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
1.趨;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
趨向。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『易·乾』:“同聲相應,同氣相求,水流濕,火就燥。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『孟子·告子上』:“猶水之就下也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>南朝宋謝莊『皇太子妃哀策文』:“離天渥兮就銷沉,委白日兮即冥暮。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>魯迅『華蓋集續編·死地』:“但這和血的數量,是沒有關系的,因爲世上也盡有流血很多,而民族反而漸就滅亡的先例。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.赴;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
到。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『國語·齊語』:“處工就官府,處商就市井,處農就田野。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>漢荀悅『漢紀·高祖紀四』:“彭玘死,臣生,不如死,請就湯鑊。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐封演『封氏聞見記·解紛』:“太原守宋渾被人告,經采訪使論,使司差官領告事人就郡按之。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋蘇軾『杭州召還乞郡狀』:“定等選差悍吏皇遵,將帶吏卒,就湖州追攝,如捕寇賊。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>元揭傒斯『題蘆雁』詩之四:“寒就江南暖,飢就江南飽,莫道江南惡,須道江南好。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.歸,返回。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『史記·項羽本紀』:“漢之元年四月,諸侯罷戲下,各就國。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
4.指就職,就任。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『三國志·魏志·田疇傳』:“三府幷辟,皆不就。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐韓愈『祭十二郞文』:“誠知其如此,雖萬乘之公相,吾不以一日輟汝而就也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋樂史『廣卓異記·韋貫之』:“綬之子溫,遷翰林學士。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>以父曾拜此職,不就。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>郭沫若『我的童年』第三篇七:“鄙人難負監督秦公之雅望、桑梓之重托,勉力來就斯職。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
5.留。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『莊子·秋水』:“言察乎安危,寧於禍福,謹於去就,莫之能害也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
6.就近;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
湊近。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『孟子·梁惠王上』:“望之不似人君,就之而不見所畏焉。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐柳宗元『三戒·臨江之麋』:“臨江之人,畋得麋麑,畜之……日抱就犬,習示之,使勿動,稍使與之戲。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『紅樓夢』第九十回:“紫鵑爬上炕去,爬在黛玉傍邊,端著水,試了冷熱,送到唇邊,扶了黛玉的頭,就到碗邊,喝了一口。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>朱自淸『滂卑故城』:“街旁常見水槽……上面另有一個管子,行人可以就著喝。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
7.指主動親近;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
俯就。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐孟浩然『過故人莊』詩:“待到重陽日,還來就菊花。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸李漁『愼鸞交·待且』:“癡人沒福便逢乖,欲就反推開。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>郭沫若『卓文君』第三景:“文君,你的信中雖然說到家庭的腐敗,雖然說到舊禮制的束縛,但是你也犯不出這么輕賤了你的金玉之質去就那浪子文人。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
8.依隨。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋陸遊『老學庵筆記』卷五:“則公非不能歌,但豪放不喜裁翦以就聲律耳。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>駱賓基『鄕親--康天剛』:“爲了避免再沉湎到睡眠中去,就跳下雪車,讓公馬就著自己的腳步緩緩走。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
9.謀求;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
求取。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『詩·大雅·生民』:“以就口食。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>馬瑞辰通釋:“就之言求也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>南朝宋鮑照『代貧賤愁苦行』:“貧年忘日時,黯顔就人惜,俄頃不相酬,恧怩面已赤。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋蘇舜欽『答韓持國書』:“雖是禽獸,亦安肯舍安逸而就愁苦哉!”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
10.憑借;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
趁著。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『詩·周頌·訪落』:“將予就之。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>馬瑞辰通釋:“就當訓因。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>箋云‘扶將我就其典法而行之’,即因其典法而行之也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『管子·乘馬』:“因天材,就地利,故城郭不必中規矩,道路不必中準繩。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐韓愈『送水陸運使韓侍御歸所治序』:“令各就高爲堡,東起振武,轉而西,過雲州界,極於中受降城。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>元宮天挺『范張雞黍』第一折:“就著這黃菊淸芬,白酒正淸醇,相逢萬事都休問。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>徐光耀『一部尙未寫完的書』:“廖貽訓就著這股精神勁再往前爬,他要找到那洋灰橋。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
11.謂搭乘某種交通工具。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐封演『封氏聞見記·端愨』:“宋璟爲廣府都督,元宗思之,使內侍楊思勗馳馬往追。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>璟拜恩就馬,在路竟不與思勗交一言。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋楊萬里『北風大作』詩:“今朝幸不就船行,白浪打船君更驚。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
12.謂用某種菜來佐餐或下酒。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『紅樓夢』第四九回:“只拿茶泡了一碗飯,就著野雞爪子,忙忙的爬拉完了。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>石震『踏察記事』:“一邊喝著用冰煮的開水,一邊嚼著烤焦了的饅頭,就著咸菜、肉醬下飯。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
13.順便。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>元孟漢卿『魔合羅』楔子:“你孩兒去南昌做買賣,就躲災難。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『水滸傳』第六七回:“衆頭領回到忠義堂上,吳用便對宋江說道:‘關勝此去,未保其心,可以再差良將,隨後監督,就行接應。’”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
14.成;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
成功;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
完成。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『詩·周頌·敬之』:“日就月將,學有緝熙於光明。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>孔穎達疏:“日就,謂學之使每日有成就。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>月將,謂至於一月則有可行。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>言當習之以積漸也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>漢桓寬『鹽鐵論·國疾』:“女工難成而易弊,車器難就而易敗。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>北魏酈道元『水經注·河水三』:“又於河西造大城。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>一箱崩,不就,乃改卜陰山河曲而禱焉。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>元無名氏『醉寫赤壁賦』第一折:“衆位相公勿罪,詩就了也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『古今小說·楊八老越國奇逢』:“我年近三旬,讀書不就,家事日漸消乏。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>何其芳『樓』:“他女兒的婚事,低不成,高不就。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
15.造就;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
使成就。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『東觀漢記·魯恭傳』:“<魯恭>年十二,弟丕年七歲……恭憐丕小,欲先就其名,託病不仕。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>郡數以禮請,謝不肯應。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐韓愈『送孟秀才序』:“<孟琯>今將去是而隨舉於京師,雖不有請,猶將彊而授之,以就其志,況其請之煩邪!”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋范仲淹『滕公夫人刁氏墓志銘』:“夫人夙夜誨導,內惟節儉,外豊禮於賓客,俾令人是親,以就厥文行。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
16.用在動詞后,表示就緒、完成。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『水滸傳』第七九回:“高太尉聽了大怒,隨即點就本部軍兵,出城迎敵。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>冰心『寄小讀者』十九:“往往半個月后的日程,早已安排就。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
17.終。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“就世”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
18.逢著;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
碰上。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『詩·邶風·谷風』:“就其深矣,方之舟之;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
就其淺矣,泳之遊之。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>孔穎達疏:“若値其難也,則勤之勞之;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
若値其易也,則優之遊之。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
19.猶言在。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『京本通俗小說·碾玉觀音』:“掀起簾子看一看,便是一桶水傾在身上,開著口則合不得。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>就轎子裏不見了秀秀養娘。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『水滸傳』第二回:“沒多時,就廳上放開條桌子,莊客托出一桶盤,四樣菜蔬,一盤牛肉,鋪放桌上。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
20.拿;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
按照。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>艾蕪『人生哲學的一課』:“總之,就我的全部所有,變賣不出一文錢來。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>徐遲『向著二十一世紀』:“如果就一萬年來說,要爭朝夕,則拿我們奪取四個‘現代化’的宏圖大略的二十三年來說,就要爭分秒。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
21.受;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
被。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『楚辭·天問』:“何親就上帝罰,殷之命以不救。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>漢桓寬『鹽鐵論·周秦』:“故或載卿相之列,就刀鋸而不見閔,況衆庶乎?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋蘇軾『批答賀生獲鬼章表』:“既狂狡之就擒,知休息之有日。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
22.向;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
從。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>晉陶潛『搜神後記』卷二:“廬江杜不愆少就外祖郭璞學『易』卜,頗有經驗。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『資治通鑑·齊武帝永明七年』:“臣出自本縣武吏,邀逢聖時,階榮至此。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>爲兒昏得荀昭光女,即時無復所須,唯就陛下乞作士大夫。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>明劉基『題竹木石圖』詩之一:“願就姮娥借明月,臥看鸞鳳舞空山。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
23.即使;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
縱然。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『後漢書·荀彧傳』:“其子弟念父兄之恥,必人自爲守。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>就能破之,尙不可保。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『晉書·刁協傳』:“若先自壽終,不失員外散騎之例也。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>就不蒙贈,不失以本官殯葬也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『二刻拍案驚奇』卷十二:“人若欺心,就騙過了聖賢,占過了便宜,葬過了風水,天地原不容的。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸李漁『比目魚·聯班』:“就要孩兒學戲,也只好在戲文裏面,趂些本分錢財罷了。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>劉大白『看盆栽的千年紅梅』詩:“如今,就繡幕遮攔,銀盆供養,也只增她底不幸!”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
24.立即;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
便。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『京本通俗小說·錯斬崔寧』:“郡王道:‘好!</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG> 正合我意。’</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>就叫崔寧下手。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸李漁『巧團圓·夢訊』:“以後睡夢之中,不上這座小樓就罷,若還再走上去,定要討箇下落。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>張天翼『歡迎會』:“兩個匆匆忙忙地分了手,趙國光先生就只好撇下了后台的事。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
25.正是;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
恰是。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>魯迅『野草·秋夜』:“我即刻聽出這聲音就在我嘴里。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>楊朔『鐵騎兵』一:“就在落雪的夜晩,一連活動在左云附近的八路軍騎兵冒著風雪,朝南轉移。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
26.只有,僅僅。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>丁玲『太陽照在桑干河上』二:“誰都說這末多年來就他們家有風水,人財兩發。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>老舍『二馬』第二段二:“馬老先生在海上四十天的功夫,就掙紮著爬起來一回。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
27.古代服飾,五采絲一匝稱爲一就。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>從一就而上,以別等級高下。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『周禮·秋官·大行人』:“上公之禮,執桓圭九寸,繅藉九寸,冕服九章,建常九斿,樊纓九就。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>鄭玄注:“每一處五采備爲一就。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>就,成也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『禮記·禮器』:“大路繁纓一就,次路繁纓七就。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>孔穎達疏:“五色一帀曰就。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
28.能夠。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『左傳·哀公十一年』:“冉求帥左師,管周父御,樊遲爲右。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>季孫曰:‘須也弱。’</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>有子曰:‘就用命焉。’”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>杜預注:“雖年少,能用命。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
29.穿上,套上。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『禮記·曲禮上』:“侍坐於長者,屨不上於堂,解屨不敢當階。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>就屨,跪而舉之,屛於側。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>鄭玄注:“就,猶著也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>孔穎達疏:“初升時,解置階側,今下著之,先往階側,跪舉取之,故云‘就屨,跪而舉之’。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
30.善。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『儀禮·既夕』:“若就器,則坐奠於陳。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>鄭玄注:“就,猶善也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>賈公彦疏:“就器,則是玩好之器也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
31.通“鷲”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『漢書·匈奴傳下』:“匈奴有斗入漢地,直張掖郡,生奇材木,箭竿就羽,如得之,於邊甚饒。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>顏師古注:“就,大雕也,黃頭赤目,其羽可爲箭。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
32.通“蹵”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“就然”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
33.見“就就”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
34.姓。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>漢代有就耽。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>見『後漢書·律曆志中』。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>

頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●就】