【漢語大詞典●尪】
<P align=center>【漢語大詞典●尪】<p><br>①[wānɡㄨㄤ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
[『廣韻』烏光切,平唐,影。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
亦作“尩”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>亦作“尫”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>“匡”的被通假字。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
1.指胸、脛、背等處骨骼的彎曲症。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>亦指有這種殘疾的人。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>『禮記·檀弓下』:“歲旱,穆公召縣子而問然,曰:‘天久不雨,吾欲暴尪而奚若?’”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>鄭玄注:“尪者面鄕天,覬天哀而雨之。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>『呂氏春秋·盡數』:“辛水所多疽與痤人,苦水所多尩與傴人。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>高誘注:“尩,突胸仰向疾也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>淸王韜『補尫起廢藥痼議』:“邪熾髓竭,變而爲尫。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>李大釗『民彛與政治』:“聚衆瞽以事離婁之明,驅衆尪以當烏獲之役,烏乎可哉!”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
2.指孱弱;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
瘦弱。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>『舊唐書·陸贄傳』:“斯乃勇廢爲尪,衆散爲弱,逗撓離析,兆乎戰陣之前。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>淸孫枝蔚『牛饑紀事二十二韻』:“身尫驢慣侮,毛短虱時攢。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
3.引申指弱小。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>淸魏源『默觚下·治篇三』:“人聚則強,人散則尪;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
人靜則昌,人訟則荒。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
4.步態不正。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>引申指行爲邪惡。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>漢揚雄『太玄·傒』:“傒尫之撲,終不可治也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>范望注:“惡至禍應,故不治療也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
頁:
[1]