豐碩 發表於 2013-2-16 15:10:12

【漢語大詞典●兀兀】

<P align=center>【漢語大詞典●兀兀】<p><br>
1.高聳貌。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐楊乘『南徐春日懷古』詩:“興亡山兀兀,今古水渾渾。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>元李庭『咸陽懷古』詩:“連雞勢盡霸圖新,兀兀宮牆壓渭濱。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>明朱權『荊釵記·參相』:“巍巍駕海紫金梁,兀兀擎天碧玉柱。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸孫枝蔚『邗上酬贈施尙白督學二十韻』:“凍月娟娟白,高雲兀兀垂。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.光禿貌。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋沈遼『次韻酬李正甫對雪』:“半積軒砌發幽層,枯樹兀兀愁饑鷹。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.孤獨貌。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐盧延讓『冬除夜書情』詩:“兀兀坐無味,思量誰與隣。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>明李東陽『中元謁陵遇雨』詩之十七:“兀兀中流坐,茫茫何處津。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸龔自珍『十月廿夜大風不寐起而書懷』詩:“城南省客夜兀兀,不風尙且淒心神。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
4.靜止貌。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐韓愈『雉帶箭』詩:“原頭火燒靜兀兀,野雉畏鷹出復沒。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋秦觀『寄陳季常』詩:“泠泠屋外泉,兀兀原頭燒。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
5.渾沌無知貌。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐寒山『詩』之二三四:“兀兀過朝夕,都不別賢良。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>好惡總不識,猶如豬及羊。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『古尊宿語錄』卷二三:“兀兀隨緣任浮沉,不拘春夏及秋冬。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>范文瀾蔡美彪等『中國通史』第三編第七章第二節:“所謂兀兀如愚,如聾如啞,心如木石相似,目的是要人‘內無一物,外無所求’。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
6.癡呆貌。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋洪邁『夷堅丙志·徐世英兄弟』:“忽得惑疾,兀兀如白癡。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸蒲松齡『聊齋志異·豬嘴道人』:“巘望見,兀兀如癡,寄目不暫瞬。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>郁達夫『沉淪』:“吃了之后,他兀兀的在草地上坐了一會。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
7.昏沉貌。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐韓愈『答張徹』詩:“觥秋縱兀兀,獵旦馳駉駉。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋范成大『次韻徐廷獻機宜送自釀石室酒』之三:“百年兀兀同渠住,何處能生半點愁?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>金元好問『雁門道中書所見』詩:“金城留旬浹,兀兀醉歌舞。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸金農『次香山驛』詩:“我心兀兀墮渺茫,不隨騎吏隨艑郞。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
8.搖晃貌。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>元李孝光『飲濡須守子衡君宅』詩:“客子東來向西楚,河流兀兀舞輕舠。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
9.猶矻矻。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>勤勉貌。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐韓愈『進學解』:“焚膏油以繼晷,恒兀兀以窮年,先生之業,可謂勤矣。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸汪曰禎『<吹網錄>序』:“嘗見其兀兀箸書,每草一條,必反覆考榷。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>王毓岱『乙卯自述一百四十韻』:“硏經仍兀兀,舉業復孜孜。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>

頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●兀兀】