豐碩 發表於 2013-2-16 15:10:02

【漢語大詞典●兀】

<P align=center>【漢語大詞典●兀】<p><br>
①[wùㄨˋ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『廣韻』五忽切,入沒,疑。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
“掘”的被通假字。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
1.高聳貌。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『說文·兒部』:“兀,高而上平也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>段玉裁注:“凡從兀聲之字,多取孤高之意。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐盧照隣『〈南陽公集〉序』:“逶迤綽約,如玉女之千嬌;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
突兀崢嶸,似靈龜之孤朴。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.獨立。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐顧非熊『途次懷歸』詩:“隴頭禾偃乳烏飛,兀倚征鞍倍憶歸。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋范成大『過松江』詩:“去年匹馬兀春寒,今此孤篷窘秋熱。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.謂獨立貌。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸吳從先『金小品傳』:“焉有翡翠橫肩,援琴合膝,而能兀焉自立者也?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>郁達夫『沉淪』:“他總裝出一種兀不可犯的樣子來。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
4.光禿。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐韓愈『嘲魯連子』詩:“魯連細而黠,有似黃鷂子;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
田巴兀老蒼,憐汝矜爪觜。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐杜牧『阿房宮賦』:“蜀山兀,阿房出。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
5.靜止;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
使靜止。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>晉陸機『文賦』:“兀若枯木,豁若涸流。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋蘇軾『送淡公』詩之一:“何以兀其心,爲君學虛空。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
6.無知貌。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『文選·孫綽〈遊天台山賦〉』:“渾萬象以冥觀,兀同體於自然。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>李善注:“兀,無知之貌也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐劉知幾『史通·申左』:“設使世人習『春秋』而唯取兩傳也,則當其時二百四十年行事,茫然闕如,俾後來學者兀成聾瞽者矣。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐李公佐『古嶽瀆經』:“[獸]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>蹲踞之狀若猿猴,但兩目不能開,兀若昏昧。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
7.昏沉貌。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>晉劉伶『酒德頌』:“兀然而醉,豁爾而醒。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐武元衡『秋日對酒』詩:“百憂紛在慮,一醉兀無思。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋王禹偁『池上作』詩:“醉浮船底兀,吟繞履痕多。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
8.倉促。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋何薳『春渚紀聞·何張遺句南金錄』:“伯鵬嘗與余分韻賦詩,繼有一詩督余所作,云‘坐中病競分明久,驢上敲推兀未裁’。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“兀突”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
.斷一足之稱。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>引伸爲斬,斷。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『後漢書·袁譚傳』:“未有棄親即異,兀其根本,而能全於長世者也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『敦煌變文集·捉季布傳文』:“兀髮剪頭披短褐,假作家生一賤人。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“兀者”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
10.搖晃。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐皮日休『孤園寺』詩:“艇子小且兀,緣湖蕩白芷。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋楊萬里『春盡感興』詩:“靑燈白酒長亭夜,不勝孤舟兀徐波。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>明李東陽『晝夢用杜韻』:“夢疑空蝶有時化,兀如風舟不受牽。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
11.仍,還。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐杜甫『壯遊』詩:“黑貂寧免弊,斑鬢兀稱觴。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>元無名氏『合同文字』第四折:“俺父親尙兀是他親兄弟,却教俺亂棒胡敲忍下的,也要想個人心天理終難昧。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>明沈鯨『雙珠記·賣兒系珠』:“說到堪傷淚自流,沈痛黃泉兀未休。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>王統照『春雨之夜』:“我翻來復去兀是睡不寧貼,又覺得身上微微有點痛。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
12.某些詞的前綴。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“兀誰”、“兀那”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
兀②[wūㄨ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
見“兀禿”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>

頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●兀】