豐碩 發表於 2013-2-16 13:59:10

【漢語大詞典●爽曙】

<P align=center>【漢語大詞典●爽曙】<p><br>
明曉。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『文選·左思<魏都賦>』:“且夫寒谷豊黍,吹律暖之也;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
昏情爽曙,箴規顯之也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>呂向注:“爽,明;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
曙,曉也。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>箴規,教戒也。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>二客言昏曙之情所以明曉者,先生戒使然也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『文選·顏延之<皇太子釋奠會作>詩』:“浚明爽曙,達義茲昏。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>呂延濟注:“言大明自暗而生,且不差其曙;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
達義從昏情而發明。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>

頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●爽曙】