豐碩 發表於 2013-2-16 13:30:41

【漢語大詞典●奢】

<P align=center>【漢語大詞典●奢】<p><br>
①[shēㄕㄜ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『廣韻』式車切,平麻,書。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
“奓”的今字。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
1.奢侈,浪費。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『論語·八佾』:“禮,與其奢也,寧儉。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>晉葛洪『抱朴子·守塉』:“居沃則逸,逸則不學奢而奢來矣。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐杜牧『阿房宮賦』:“秦愛紛奢,人亦念其家。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>奈何取之盡錙銖,用之如泥沙?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸魏源『默觚下·治篇十四』:“主奢一則下奢一,主奢五則下奢五,主奢十則下奢十:是合十天下爲一天下也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.矜夸;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
矜驕。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『左傳·隱公三年』:“驕奢淫泆,所自邪也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>孔穎達疏:“奢,謂夸矜僭上。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『文選·司馬相如〈子虛賦〉』:“奢言淫樂,而顯侈靡,竊爲足下不取也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>郭璞注:“奢,闊也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>陳毅『感事書懷』詩之四:“歷覽古今多少事,成由謙遜敗由奢。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.大;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
多。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『史記·滑稽列傳』:“臣見其所持者狹而所欲者奢,故笑之。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸蒲松齡『聊齋志異·阿英』:“秦家姉受恩奢,意必報之,固當無妨。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
4.勝過。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『文選·張衡〈西京賦〉』:“彼肆人之男女,麗美奢乎許史。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>薛綜注:“言長安市井之人,被服皆過此二家。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
5.過分。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐盧仝『走筆謝孟諫議寄新茶』詩:“摘鮮焙芳旋封裹,至精至好且不奢。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸蒲松齡『聊齋志異·賈奉雉』:“僕望君奢,不免躁進。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>朱自淸『槳聲燈影里的秦淮河』:“她們於我們雖然沒有很奢的希望;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
但總有一些希望的。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
6.美好。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐劉禹錫『和樂天柘枝』詩:“柘枝本出楚王家,玉面添嬌舞態奢。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
奢②[sháㄕㄚˊ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『字彙補』牀斜切]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
姓。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>明有奢崇明。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>見『明史·四川土司傳二』。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>

頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●奢】