豐碩 發表於 2013-2-16 10:36:10

【漢語大詞典●奉】

<P align=center>【漢語大詞典●奉】<p><br>
①[fènɡㄈㄥˋ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『廣韻』扶攏切,上腫,奉。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
1.捧著。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『禮記·內則』:“進盥,少者奉槃,長者奉水。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『史記·刺客列傳』:“荊軻奉樊於期頭函,而秦舞陽奉地圖柙,以次進。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐封演『封氏聞見記·貢舉』:“進士張繟,漢陽王柬之曾孫也。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>時初落第,兩手奉『登科記』頂戴之,曰:‘此千佛名經也。’</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>其企羨如此。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.進獻。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『周禮·地官·大司徒』:“祀五帝,奉牛牲。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>鄭玄注:“奉猶進也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐劉餗『隋唐嘉話』卷中:“太宗將致櫻桃於酅公,稱‘奉’則以尊,言‘賜’又以卑,乃問之虞監,曰:‘昔梁武帝遺齊巴陵王稱‘餉’。’</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>遂從之。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸獨逸窩退士『笑笑錄·平泉詩』:“李德裕營平泉,遠方多奉異物。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『花城』1981年第1期:“他恭敬地對老人又是端茶,又是奉煙。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.給與;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
贈與。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『左傳·僖公三十三年』:“秦違蹇叔而以貪勤民,天奉我也。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>奉不可失,敵不可縱。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>杜預注:“奉,與也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『漢書·淮南厲王劉長傳』:“是天以聖人之資奉大王也甚盛,不可不察。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『南史·王玄象傳』:“<女子>臥而言曰:‘我東海王家女,應生,資財相奉,幸勿見害。’”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
4.供應;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
供養。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『管子·國蓄』:“藏繈百萬,春以奉耕,夏以奉芸。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『孫子·作戰』:“車甲之奉,日費千金。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『史記·孟嘗君列傳』:“其食客三千人,邑入不足以奉客,使人出錢於薛。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋蘇軾『省試策問三首』:“天下常以勞苦之人三,奉坐待衣食之人七,流弊之極。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
5.侍奉;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
侍候。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『孟子·告子上』:“爲宮室之美、妻妾之奉、所識窮乏者得我與?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『南史·裴松之傳』:“唯以教誨爲本,子侄祗畏,若奉嚴君。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐韓愈『赴江陵途中寄三學士』詩:“逾嶺到所任,低顔奉君侯。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸黃軒祖『遊梁瑣記·龍門鯉』:“縣官飭朱(朱大祺)往擒,朱母病,奉湯藥不離。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
6.擁戴。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『國語·晉語二』:“庶幾曰:諸侯義而撫之,百姓欣而奉之,國可以固。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐劉知幾『史通·疑古』:“觀近古,有奸雄奮發,自號勤王,或廢父而立其子,或黜兄而奉其弟。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸戴名世『書全上選事』:“吳某知其故,謀散家財,號召子弟,奉王孫以聳動郡縣。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
7.幫助。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『淮南子·說林訓』:“人不見龍之飛舉而能高者,風雨奉之。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>高誘注:“奉,助也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
8.猶保全。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『管子·四稱』:“貨賄相入,酒食相親,俱亂其君,君若有過,各奉其身。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
9.施行;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
奉行。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『國語·晉語二』:“夫齊侯將施惠如出責,是之不果奉,而暇晉是皇!”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>韋昭注:“奉,行也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐韓愈『論淮西事宜狀』:“爲統帥者,盡力行之於前,而參謀議者,盡心奉之於後,內外相應,其功乃成。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸兪樾『春在堂隨筆』卷九:“乃知彼國在淸朝定鼎之初,尙不奉大淸年號。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
10.接受;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
接到。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>多用於對尊長或上級,含表敬之意。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『史記·孟嘗君列傳』:“聞先生之言,敢不奉教焉。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>三國魏曹植『上責躬應詔詩表』:“前奉詔書,臣等絶朝,心離志絶。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐柳宗元『答元饒州論政理書』:“奉書,辱示以政理之說及劉夢得書,往復甚善。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>柳靑『銅牆鐵壁』第十五章:“隊伍奉到命令往這邊靠!”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“奉辭伐罪”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
11.奉祀。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『漢書·晁錯傳』:“竊觀上世之君,不能奉其宗廟而劫殺於其臣者,皆不知術數者也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋嶽飛『奏乞祗謁陵寢狀』:“竊自劉豫盜據以來,祖宗陵寢久廢嚴奉,臣不勝臣子區區之情。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
12.信奉;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
尊奉。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐韓愈『華山女』詩:“華山女兒家奉道,欲驅異教歸仙靈。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>孫犁『談校對工作』:“經過他們校對的書,名望很高,大家都樂於得到,奉爲典型。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
13.奉承;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
順從。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『金甁梅詞話』第三八回:“休要怠慢了他,凡事奉他些兒。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『兒女英雄傳』緣起首回:“就是作天的,也不過奉著氣運而行,又豈能合那氣運相扭。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
14.敬辭。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>用於自己的動作涉及對方時。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“奉央”、“奉求”、“奉告”、“奉託”、“奉陪”等。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
15.通“俸”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>俸祿。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“奉邑”、“奉秩”、“奉粟”、“奉祿”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
16.姓。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
奉②[pěnɡㄆㄥˇ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『集韻』撫勇切,上腫,敷。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
通“捧”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>

頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●奉】